Torenvalken van het Weidevogelhuijs

dieren / 4 april 2024

de Torenvalken

van vogelhut Weidevogelhuijs

Zoeken naar diverse Categorieën

Onderzoek

Wat ik al eerder vertelde in het vorige blog over de torenvalken zag ik meerdere foto’s van torenvalken voorbij komen. Nu werd er gemeld dat de lente was begonnen en de torenvalken steeds actiever werden. Daar moest ik meer van weten dus mijn Sherlock Holmes onderzoek begon….die was echter heel makkelijk en dus snel afgerond. Het ging over een vogelhut in de Alblasserwaard, en wel Weidevogelhuijs genoemd. Dat is ongeveer een half uurtje bij mij vandaan dus dat is een keer een meevaller. Voor deze hut komt elk jaar een koppeltje torenvalken, zo ook dit jaar.

De afspraak was snel gemaakt, en donderdag 07 maart was het dan zover. Al dagen van tevoren maakte ik mij nerveus want dat zal je net zien, als ik er ben dan laten de torenvalken zich vast niet zien. ’s Morgens in alle vroegte had ik met een medefotograaf afgesproken bij de kerk in de Alblasserwaard. Aangezien er maar plek is voor 1 auto vlakbij de hut was dit een mooie plek om vanaf hier samen te carpoolen naar de aangegeven plek een paar km verder op.

Weiland

Om bij de hut te komen moesten we door een stukje weiland lopen. Het had die dagen ervoor behoorlijk geregend dus kaplaarzen waren geen overbodige luxe, wat een modderpoel. Aangekomen bij de ruime 2 persoonshut de vieze modderlaarzen voor de deur uit en snel de camera’s installeren. Dan weer even snel de laarzen aanschieten en wat meelwormen neerleggen voor de torenvalken.

Je zou zeggen, waarom niet eerst voeren en dan de camera’s…..ja dat is een logische gedachte maar ervaring leert dat het soms wel eens zo kan zijn dat de vogels dan al ter plekke zijn terwijl jij nog de camera moet installeren. Hierdoor loop je dus de kans net het moment te missen, ahja….fotografen dingetje he, die willen niks missen.

Torenvalken

Al snel kwam meneer valk even polshoogte nemen, waarop mevrouw valk niet achter kon blijven en zich ook al snel liet bewonderen. Hoe gaaf is dat zeg….we hoefden geeneens lang te wachten, volgens mij zaten zij meer op ons te wachten, nou ja denk eerder op de meelwormen dan, maar goed….De camera’s klikte volop, soms zaten de torenvalkjes samen gezellig bij elkaar, we hebben zelfs een paring mogen meemaken. De gehele dag door lieten de torenvalken zich fotograferen, genoeg kans ook om eens wat vliegbeelden te oefenen hier.

Hazen

Wat later in het seizoen komen hier ook meer weidevogels voor de hut, zoals onder andere de grutto, de kievit, kluten, scholeksters en wat kwikstaarten. Vandaag echter was het nog te vroeg in het seizoen voor de meeste andere soorten, wel was de kwikstaart veelvuldig op de setting en heel veel ganzen in het weiland. Heel in de verte nog 2 hazen gezien, die zijn ook leuk hoor, met die grote oren….wellicht een bucket list dingetje voor een volgend keer, hazen fotograferen?

Torenvalken in de Hoofdrol

Voor vandaag hadden de torenvalken duidelijk de hoofdrol en dat was prettig want daar kwamen we voor. Nu maar hopen dat de paringen gelukt zijn en er binnenkort op Facebook te lezen is dat er jonge torenvalken voor de hut zijn gespot. Ik heb in ieder geval alvast een plekje gereserveerd voor in Juli, je weet tenslotte maar nooit, en als het zover is dan zit de agenda van deze mooie hut zo vol.

Hieronder volgen nog meer foto’s van de torenvalken. Er zijn natuurlijk weer ontiegelijk veel foto’s gemaakt van deze schatjes….ach ja het is nou eenmaal bekend dat ik wat last heb van keuzestress afentoe hahaha

Paring

Op een gegeven moment een hoop herrie/gekwetter….en ja hoor……..Een paring van de torenvalken. Wat een feest dat we dit mochten fotograferen. Love is in the air….de lente is begonnen.

Aanval van Kauwen

Zit je net lekker te keuvelen saampies op de broedkast…. wordt de rust voor het koppeltje torenvalken bruut verstoord door wat kauwen. Daar waren ze niet van gediend dat was duidelijk te merken. Met een hoop bombari vloog papa valk hun gezellige stek uit en joeg de kauwen weg. Sensatie alom natuurlijk het gaat allemaal heel snel en je weet even niet waar je op moet focussen, want ja het is eigenlijk ook wel spannend. Gelukkig kozen de kauwen al snel eieren voor hun geld en vlogen weg…. Zo dat had meneer valk toch maar weer mooi gedaan, nog even checken of ze echt weg waren. En dat waren ze, ze waren weer saampies en het gevaar was geweken.

En met deze laatste serie is dan een einde gekomen aan dit, best wel lange, blog. Kan je nagaan dan heb ik nog een flinke selectie in de foto’s gemaakt, anders was het blog nog veeeeeeeel langer geworden. Onnodig om te vermelden dat ik heb genoten die dag. Hopelijk heb ik je ook kunnen laten genieten van de foto’s die ik heb gemaakt die dag. Bedankt voor het lezen en bekijken van de foto’s….tot een volgend avontuur.

Torenvalken van het Weidevogelhuijs Meer lezen »

de Blonde Buizerd, wat een knapperd

dieren / 16 maart 2024

de Blonde Buizerd

wat een knapperd....

Zoeken naar diverse Categorieën

Blonde Buizerd

In mijn vorige blog over de torenvalken vermelde ik het al. Toen we in Vogelhut Vuren waren kregen we ook bezoek van de Blonde Buizerd. Wat een geweldig beest zeg. Nou zijn buizerds over het algemeen heel gaaf om te zien, maar de blonde buizerd spant wat mij betreft wel de kroon. Wat een knapperd….

Hij was er dan ook plots, ergens in de verte in de bomen zagen we hem ineens zitten. Het zou toch wat zijn als die ook nog op de setting zou komen he, zeiden we nog tegen elkaar. Ja dat zou zeker wat zijn….en we hadden het nog niet uitgesproken of daar kwam hij aan…..mooie vleugels wijd, mee deinend op de zachte wind, geen geroep, geen geluid…en daar landde hij, vlak voor onze neus op een paaltje. Ik hoef je niet te vertellen dat de adrenaline omhoog schoot bij ons fotografen….mijn hemel wat is ie mooi. De camera’s maakte wederom overuren.

Ik heb geen idee of het nou een mannetje of een vrouwtje is hoor, zo ver reikt mijn kennis niet. Voor het gemak ga ik er maar vanuit dat het een hij is, dat tikt ook wat makkelijker hahaha Afijn hij keek eens rond op het paaltje en zag daar nog een restant muis liggen die de torenvalken hadden laten liggen. Dit smaakte Blondie best, en nadat hij deze op had wipte hij over naar de volgende paal om te kijken of daar toevallig ook niet wat overgebleven was voor hem.

Hij liet de restanten goed smaken, maar bleef alert. Het koppel torenvalken hield hem namelijk ook nauwlettend in de gaten en ik vermoed dat hij het wel eerder met dit koppel aan de stok heeft gehad. De torenvalken beschermen natuurlijk hun toekomstige broedplek.

Legende

De blonde buizerd, ook wel witte buizerd genoemd, worden vaak gezien als iets speciaals. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze zeldzaam zijn want de meeste buizerds die je ziet zijn bruinig van kleur.

In sommige culturen heeft deze blonde buizerd een sterke symbolische waarde, hij wordt namelijk gezien als boodschapper tussen hemel en aarde. Nou heb ik altijd al gedacht dat er meer was tussen hemel en aarde, maar hierbij heb ik nooit aan een blonde buizerd gedacht die zijn wijsheid en kennis kwam overbrengen.

In sommige oude legendes staat ook dat de witte/blonde buizerd werd gezien als een gids voor degene die op weg waren naar het hiernamaals. Zijn het dan toch boodschappers tussen het heden en het hiernamaals ?? hmmm…voordat ik al te zweverig ga worden lijkt het mij beter om dit blog hier te stoppen…. Dat het een bijzondere vogel is dat is in ieder geval een ding wat zeker is.

Wijsheid

Bovenstaande wijsheid heb ik overigens niet van mijzelf, ik kwam bij het zoeken naar meer informatie over de blonde buizerd dit artikel tegen. Best interessant ook om eens door te lezen.

Uiteindelijk waren de torenvalken hun bezoek, wat ook nog eens ongevraagd hun restanten op at, zat. En toen de buizerd aanstalten maakte om te gaan, maakte de torenvalken even duidelijk dat het genoeg was geweest en joegen hem de setting af. Toch bizar hoe zo’n immens mooie bijzondere vogel zich weg laat jagen door 2 torenvalkjes.

de Blonde Buizerd, wat een knapperd Meer lezen »

Vogelhut Vuren, met koppel Torenvalken

dieren / 15 maart 2024

Vogelhut Vuren

Torenvalken

Zoeken naar diverse Categorieën

Torenvalken

Al enige dagen zag ik op Facebook foto’s voorbij komen van torenvalken. Deze zaten dan samen op een paaltje of, en dat was de doorslag, ze zaten bovenop elkaar. Juist ja een paring. Nou dat wilde ik natuurlijk ook wel eens vastleggen met mijn camera. Een onderzoek was zo gestart en wat bleek….het koppeltje torenvalken wat de show stal op de foto’s kwamen uit Vuren. Vanuit vogel hut Vuren wel te verstaan. Nou was ik daar al eens eerder geweest, met hetzelfde doel de torenvalken te fotograferen, alleen was het toen niet gelukt. Die keer was in augustus, toen hebben we de groene specht heel mooi kunnen fotograferen, maar helaas geen torenvalk gezien. Hopelijk nu meer kans.

Een afspraak was snel gemaakt, 03 maart was het zover. Aangekomen bij de hut zagen we al snel de eerste torenvalk zitten. Deze vloog uiteraard snel weg, want ja ze zijn natuurlijk niet handtam. Gelukkig betekende het dus wel dat ze er dit keer nog waren. Eenmaal de camera’s geïnstalleerd begon het wachten. Het doel was 2 torenvalken samen op een paaltje en/of een paring te fotograferen. Lang hoefde we niet te wachten, want al snel landde de torenvalken op de paaltjes. Beide op een apart paaltje, dat dan wel.

Paring

De torenvalken deden goed hun best en lieten zich van alle kanten bewonderen. De camera’s klikte volop. Helaas bleven beide op hun eigen paaltje zitten. Ja dat gaf natuurlijk weer keuze stress, want ja je kan met je camera maar focussen op 1 paal natuurlijk. Uiteindelijk vlogen ze beide weer weg en kon er weer rustig adem worden gehaald in de hut. Wat was dit gaaf, dit was al meer dan vorige keer in augustus, en het was nog vroeg dus dat beloofde nog wat voor de rest van de dag.

Op een gegeven moment zagen we het vrouwtje een stukje verderop voor ons op een hoge paal zitten. En ja hoor daar kwam het mannetje ook aangevlogen…. Het zal toch niet…..???

Doel voor de helft bereikt

Yeahhhhh zomaar een paring mogen fotograferen. Ik kan je zeggen dat de adrenaline door mijn lijf vloog. Dit was echt super gaaf om mee te maken zeg. Beetje jammer dat de afstand toch wel wat verder weg was dan lief was maarja…hey, wel een paring yeahhhhhh

We hadden echt mazzel met het feit dat deze paring in ons zicht was, want er waren meerdere paringen die dag door de schatjes maar helaas net buiten schot voor onze camera’s.

Helaas is het niet gelukt om de torenvalken samen op een paaltje te fotograferen. Ach zo blijft er nog iets te wensen over voor een volgend keer niet waar. Het was in ieder geval een heerlijke dag waarbij we ook nog bezoek kregen van de Blonde Buizerd. Hier zijn natuurlijk ook meer dan genoeg foto’s van gemaakt. Deze kan je in dit blog bekijken.

Vogelhut Vuren, met koppel Torenvalken Meer lezen »

de Rode Eekhoorn, met zijn mooie staart

dieren / 24 januari 2024

de Rode Eekhoorn

met zijn mooie pluimstaart en grappige pluimpjes op zijn oren.

Zoeken naar diverse Categorieën

Bekentenis

Ik begin dit blog maar gelijk met een bekentenis. Ik ben namelijk gek op eekhoorns. En dan vooral de Rode Eekhoorn die wij in Nederland hebben. Zo hoppa ik heb het gezegd, het is er uit. Ik vind ze zo leuk, die mooie grote rode pluimstaart, die grappige pluimpjes op de oren in de wintermaanden. Zelfs de pootjes vind ik schattig als je die nageltjes om het nootje gevouwen ziet. Kortom gewoon te schattig voor woorden dus.

Wat ik helemaal leuk vind, en dat vind niet iedereen maar dat geeft niet, is om verschillende attributen bij de eekhoorns neer te zetten. Je kent ze vast wel, de foto s van een eekhoorn met een fietsje, een winkelwagentje of een parapluutje….dat is toch te schattig. Maar……geen paniek…. daar gaat dit blog niet over. Dit blog gaat over de gewone Rode Eekhoorn. Niets meer en niets minder.

Had je hier nou wel zin in om die foto’s te zien, dan verwijs ik je naar deze pagina.

Paspoort

Het is niet de bedoeling dat dit blog een soort van spreekbeurt gaat worden, maar enkele feitjes is toch wel leuk om te delen.
Als een eekhoorn een paspoort nodig zou hebben dan zou dit er zo uit kunnen zien.

Eekhoorns fotograferen

Ik heb al heel wat foto’s van eekhoorns mogen maken, een aantal staan ook op de website en kan je hier bewonderen. Maar ik heb er nog veel meer, vandaar dus het idee om er een apart blog over te maken. In dit blog staan dus weer andere foto’s dan op de website. Mocht je ook een groot fan zijn van de eekhoorns dan is het wellicht een leuk idee om toch eens de link te volgen naar de eekhoornpagina van deze website.

Eekhoorns kunnen best schuw zijn, en dat is helemaal niet zo raar, het zijn immers geen huisdieren. Sterker nog, een eekhoorn is een beschermde diersoort en mogen geeneens als huisdier gehouden worden, maar dat even terzijde. Ik denk ook niet dat je een eekhoorn als huisdier wilt hebben trouwens hoor…..zie je ze al gaan over je nieuwe bank met die lange nagels….?? Want ja ze moeten wel kunnen rennen, klimmen en klauteren toch….

De beste manier om eekhoorns te fotograferen is vanuit een vogel hut. In een vogel hut zit je goed beschut en kan de eekhoorn gewoon zijn of haar ding gaan doen zonder dat zij in de gaten hebben dat jij daar zit met je camera. Het geeft altijd weer een kick als er zo’n eekhoorntje op de setting komt. Had ik al gezegd dat ze zo leuk zijn…?? Eekhoorns zijn wel bizar snel, het zijn ook net acrobaten. Ze springen en rennen de hele setting over, erg leuk om te zien. Maar even op je gemak je instellingen nakijken op je camera is er vaak niet bij, want voor je het weet is het moment weer voorbij en de eekhoorn gevlogen.

Geluid

De eekhoorn maakt per situatie weer een ander geluid.
Jonge eekhoorns kunnen een fluitende toon maken, volwassen eekhoorns hoor je ook weleens grommen of jammeren.

Bij opwinding klinkt een scherp ‘tjuk-stuk-tjuk’,
Bij begroeting van een bekende soortgenoot ‘moek-moek-moek’.
bij alarm ‘chroe-roe-roe’

Voor nu even genoeg informatie, nu eerst maar eens genieten van alle foto’s die hieronder staan.

Het zijn best aardig wat foto’s geworden, tja keuzes maken is nooit echt een sterke kant van mij geweest. Tot slot toch nog even wat kleine dingetjes wat wel leuk is om te melden. Is het nog een leerzaam blogje geworden ook hahaha

Wist u dat….

– eekhoorns geen winterslaap houden? Ze zijn alleen wat minder actief in de wintermaanden
– eekhoorns een goed reukvermogen hebben? Hiermee kunnen zij eerder opgeslagen/verstopt voedsel weer makkelijk terug vinden
– er geen verschil in grootte zit bij de mannetjes en de vrouwtjes?
– de mooie pluimstaart als evenwicht dient bij het springen en klimmen?
– de mannetjes alleen in hetzelfde nest mogen slapen als het vrouwtje in de paartijd?

– wanneer de jongen geboren zijn het vrouwtje de man weer buiten zet en hij niet meer welkom is in het nest?
– alleen het vrouwtje voor de jongen zorgt wanneer deze geboren zijn?
– de jongen rond de 8 weken zijn wanneer zij voor het eerst de grote boze wereld in gaan?
– de jongen met 10 tot 16 weken onafhankelijk moeten zijn. Ze mogen dan niet meer terug in het nest en moeten een eigen stek gaan zoeken.
– vossen, marters en de havik de natuurlijke vijanden zijn van een eekhoorn?

– eekhoorns helemaal niet van de volle zon houden?
– als eekhoorns in de zon moeten zitten, omdat het niet anders kan, zij dan hun staart gebruiken om schaduw te creëren.
Zo zitten zij dus letterlijk in de schaduw van hun eigen staart. (best iets om jaloers op te kunnen worden toch…?)

– het uiteindelijk best een lang blog is geworden….
– ik het superleuk vind als je dit blog tot het einde hebt doorgelezen….
– het leuk is wanneer je een reactie achterlaat onder dit blog…
– dit laatste zeker niet verplicht is….

de Rode Eekhoorn, met zijn mooie staart Meer lezen »

Wandelbos Tilburg

dieren / 5 september 2023

Wandelbos Tilburg

met de avonturen van de Siberische Grondeekhoorntjes

Zoeken naar diverse Categorieën

Wandelbos – Tilburg

Vandaag weer eens naar het wandelbos geweest in Tilburg. Wanneer je de naam wandelbos hoort verwacht je een bos waar je flink kan wandelen, tenminste ik wel. Als ik aan een bos denk, dan denk ik aan heel veel bomen, veel paadjes, verdwalen omdat alles op elkaar lijkt. Echter het wandelbos in Tilburg is vlakbij een woonwijk, het is eigenlijk meer een park dan een bos eerlijk gezegd.

Groot is het niet, als je flink doorwandeld heb je het hele bos/park binnen een half uurtje wel gelopen. Maargoed dat mag de pret niet drukken. Voor de kinderen is er een speeltuintje, er zijn goede wandelpaden van asfalt dus minder validen kunnen ook hun rondje maken.

De reden dat ik naar het wandelbos ging waren de Siberische Grondeekhoorntjes. Ik was hier al eerder geweest en had er leuke foto’s van kunnen maken, zie hier mijn andere blogje.

Echter nu ging ik met een ander doel. Het maken van foto’s van de eekhoorntjes met gekke attributen. Ik had al eerder foto’s voorbij zien komen van eekhoorns met winkelwagentjes en dat soort dingen. Sterker nog dit had ik zelf al een keer gedaan met de rode eekhoorn maar ik wilde meer.

Ik had een leuke miniatuur scooter gekocht, waarbij ik, toen ik hem zag, al gelijk aan eekhoorntjes moest denken. Hoe leuk zou het zijn als het lukte om een eekhoorn op de scooter te laten zitten.

De plek om dat op je gemak uit te proberen is dus in het wandelbos. Daar lopen echt heel veel kleine Siberische Grondeekhoorntjes. Ik kan niet zeggen dat ze tam zijn, want dat zijn ze zeker niet, maar echt bang zijn ze ook niet. Ook zijn ze stiknieuwsgierig dus dat komt goed uit.

Voor de lol had ik ook maar het winkelwagentje meegenomen en een klein parapluutje, je weet tenslotte maar nooit.

Aangekomen in Tilburg konden we de auto vrij makkelijk kwijt. Ik dacht wel te weten waar ze ongeveer zaten omdat ik hier al eens geweest was, echter kwamen we nu van een heel andere kant. Uiteindelijk was het super makkelijk, en was het maar 5 minuten lopen vanaf de auto naar DE plek. Vorige keer weet ik nog dat we een soort van verdwaald waren, nu denk ik ehhh hoe dan, zo groot is het niet hahaha.

Er zaten wat mensen op de stronk en de eekhoorntjes renden al snel in het rond. Voor het leuke nog even een rondje gelopen om te kijken of ik ergens anders lekker alleen zat. Sommige mensen houden niet van de winkelwagentjes e.d. en ik had geen zin in gezeur want ik vind het wel leuk.

Al snel bleek echter dat de eerste plek het beste was, dus daar weer naartoe gelopen. Deze plek wordt ook wel de voederplek genoemd en was dezelfde plek als vorig jaar. De mensen die er zaten gingen al snel weer verder aan de wandel dus op een gegeven moment had ik het rijk alleen daar. Hoppa tas open en neerzetten die handel dus. Beetje voer erin, want ja je moet ze wel lokken natuurlijk, en een beetje hulp is niet erg.

In het begin was het een beetje spannend voor de eekhoorns, je zag ze denken “wat is dat nou weer” maar al snel won de nieuwsgierigheid het en gingen ze het van dichterbij bekijken.

Ik had het prima naar mijn zin, de camera maakte overuren. Er liepen zo nu en dan eens wat mensen voorbij en die keken het tafereel eens aan. Veelal positieve reacties gelukkig. Sommige kwamen er even bijzitten en probeerde ook een foto te maken met hun mobiel, prima.

Missie was geslaagd, doel behaald, ik kon weer met een vol foto kaartje naar huis. Het is echt heel leuk om te doen, al vergt het echt wel mega veel geduld. Een kleine beweging en ze schrikken weer, en weg is de kans. Ach ik ben lekker bezig geweest, mooi weer en lekker in de natuur.

Vooral bij de laatste foto was ik helemaal hyper de pieper. Wat een gaaf super moment was dat zeg. Het was maar heel kort dat de tweede eekhoorn er even bij kwam kijken, maar gelukkig net op het juiste moment afgedrukt.

Helaas heeft de rode eekhoorn zich niet laten bewonderen vandaag. Dat zou hem helemaal geweest zijn zeg….de rode eekhoorn bij de scooter of onder de paraplu hahaha. Ah ja, je moet wat te wensen over hebben toch. Wie mij dan ook een beetje beter kent weet wel dat dit zeker niet mijn laatste bezoek hier is geweest. Benieuwd welke leuke miniatuur dingen ik in de toekomst nog kan vinden voor de schatjes….

Wandelbos Tilburg Meer lezen »

Kerkuilen

dieren / 25 mei 2023

Kerkuilen

Zoeken naar diverse Categorieën

Kerkuilen

Zaterdag 20 mei 2023 was dan de dag aangebroken dat ik wat kerkuilen mocht fotograferen. De wekker hoefde niet zo vroeg want ik had pas om 12.00 uur afgesproken om daar te zijn. Nou was het wel ruim een uurtje rijden maar de wekker hoefde in ieder geval niet om 06.00 uur, dat scheelde weer. Vol goede moed begon ik dus aan de trip, kaartjes leeg, accu’s vol…hoppa daar ga ik dan. Het weer was goed, droog en een lekker zonnetje. Op naar Diessen, want hier zit dus een valkenier die het mogelijk maakt voor fotografen om deze bijzondere uilen te fotograferen. Onderweg was het lekker rustig op de weg dus ik kon lekker doorrijden.

Aangekomen op de locatie stonden daar nog wat fotografen te wachten tot de poort open ging en wij naar binnen mochten. Een groepje van 8 fotografen is heel goed te doen en lopen we elkaar ook niet in de weg. Eenmaal binnen stond daar al gelijk een boomstronk waar dus 3 jonge kerkuilen op ons zaten te wachten, wat een schatjes zeg. Drie witte donzige pakketjes op een boomstronk, snel de camera uitpakken. Al snel kwam moeders erbij, want ja niemand laat zijn kinderen alleen natuurlijk toch?

Uilskuikens

Persoonlijk vind ik de jonge uilskuikens wel grappig, maar de schoonheidsprijs gaan ze naar mijn idee niet winnen hahaha. Niet dat dit uitmaakt natuurlijk want het trekt gelukkig snel bij tot een mooie trotse kerkuil. De oudste uilskuiken hier was ongeveer 5 weken oud en probeerde de wereld al op zijn manier te ontdekken. De jongste was een stuk jonger en zat dan ook nog veel meer in de dons, echt helemaal zelfstandig stabiel zitten was er niet altijd bij.

Kerkuilen vallen onder de roofvogels, ze zijn ongeveer 35 a 40cm groot en hebben een plat gezichtje wat een beetje een hartvorm heeft. Het gezicht is ook lichter van kleur dan de rest van het lichaam. Dit is soms wat lastig met fotograferen aangezien je snel de kans loopt op overbelichting, dan is de kop helemaal uitgebeten qua licht.

Valkenier

Carel, de valkenier, legde uit dat de vader uil de muis ving, deze dan bracht naar moeders en vervolgens zou moeders de muis dan geven aan 1 van de uilskuikens. Dit ging niet altijd helemaal vlekkeloos en dat liet het vrouwtje dan ook wel merken. De overdracht van de muis gaat wel heel snel en een aantal keer stond ik natuurlijk ook net weer verkeerd opgesteld….. Maar goed, uiteindelijk is het mij toch gelukt om de overdracht op de foto te krijgen.

Ik zal er verder niet een lang en saai verhaal van maken, maar gewoon enkele foto’s hieronder plaatsen. Geniet van de foto’s, en wil je een reactie achterlaten is dat alleen maar leuk.

Tot slot mochten we nog even wat familie foto’s van dit lieve jonge gezinnetje maken. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien het best een heel gedoe is om dat stel op de juiste manier te positioneren. Als je denkt ja nu is het oke, dan bedenkt 1 van de uilskuikens weer wat anders. Achja zo blijft het een uitdaging moet je maar denken. In ieder geval lekker bezig geweest, wat weer leuke foto’s op heeft geleverd.

Tot Slot

Tot slot dan maar een foto die ik zelf echt zo grappig vind als afsluiter van dit blog. Moeders geeft een knipoog, het is goed zo. En dat is het ook. Met een vol kaartje foto’s keer in weer huiswaarts. Wat een geweldig leuke ervaring was dit zeg,super leuk om mee te mogen maken.

Leuk als je hieronder een berichtje achterlaat wat je van dit avontuur vond. Wie weet weer tot een volgende keer.

Kerkuilen Meer lezen »

Roofvogels fotograferen

dieren / 4 februari 2023

Roofvogels Fotograferen

Zoeken naar diverse Categorieën

Roofvogels

Zaterdag 21 januari stap ik om 12.00 uur in mijn autootje voor een rit van ruim 1 uur en 15 minuten. Het doel is om verschillende (roof) vogels te gaan fotograferen. In Lunteren zit een valkenier die het mogelijk maakt om zijn mooie vogels op een zo natuurlijk mogelijke manier vast te leggen op camera.

Onderweg was het redelijk druk, maar eenmaal voorbij Utrecht werd het gelukkig een stuk rustiger op de weg. Heel grappig was het feit dat onderweg de landschappen enorm verschilde. Zo heb ik weilanden gezien met een licht laagje sneeuw. Grappig dat een landschap er dan heel anders uit ziet. Misschien zou er wel sneeuw liggen in Lunteren. Echter na een half uurtje verder rijden, had het witte uitzicht zich weer veranderd in groene landschappen, de sneeuw was hier duidelijk niet gevallen.

Exact om 13.30uur kwam ik op de plaats van bestemming. Verschillende fotografen waren zelfs al bezig om de Amerikaanse Zeearend te fotograferen die geweldig mooi zat te zijn op een stronk. Al snel had ik ook de camera tevoorschijn gehaald en maakte ik een paar foto’s van deze geweldige vogel. Wat een stoere grote vogel is het toch. Kenmerkend is zijn witte kop en zijn grote gele haaksnavel.

Ik ben hier wel eens eerder geweest, zie ook het blog over de laplanduil. De laatste keer dat ik hier was hadden ze naast de geweldige laplanduil ook een jonge bijeneter. Deze was toen nog maar 3 weekjes oud.

De bijeneter vind ik echt een geweldige vogel. De kans dat ik deze vogel in het wild spot is niet zo heel erg groot tenzij ik ergens, in Frankrijk geloof ik, mijzelf ergens verstop met mijn camera. Heel misschien dat het mij dan lukt om een bijeneter in het “wild” te fotograferen. Helaas een reisje Frankrijk op zoek naar de Bijeneter zit er niet in.Een tripje naar Lunteren is echter een stuk makkelijker te realiseren.

Zou de Bijeneter al gegroeid zijn? En zou de hop ook nog tevoorschijn komen? De hop is ook zo’n leuke vogel met zijn enorme gave kuif. Al snel werden mijn vragen beantwoord, want daar kwam de Bijeneter al aan. Hij is inderdaad al een stuk groter dan de vorige keer en hij kan nu vliegen.

De meerderheid van de groep wilde vliegfoto s maken van de Bijeneter over het water heen. Helaas is deze vogel zo ontiegelijk snel dat mij dat helaas niet is gelukt, ach ik was allang blij met een mooi portretje, zonder vangst deze keer, maarja je kan niet alles hebben nietwaar? Van de Hop maakte ik ook verschillende mooie portretten, zo mooi als ie zijn kuif opzet.

Een nieuwe aanwinst is de Toerako. Een grappige groene vogel met een lieve uitstraling. Op sommige foto s lijkt het zelfs of hij wimpers heeft. Luisteren wil nog niet helemaal lukken bij deze jonge vogel, hij is dan ook nog maar net in training werd er verteld. Dat hij een allemans vriend is bleek wel uit het feit dat hij even landde op mijn camera. Gelukkig werden er door een andere fotograaf foto’s van gemaakt….altijd leuk.

Hierna was het even pauze en konden we binnen even opwarmen. Er scheen dan die dag wel een klein zonnetje maar na enige tijd in het veld werd het toch wel wat frisjes. Al met al hadden we natuurlijk gewoon mazzel met het weer, op kou kan je je kleden. Dat laatste had ik uiteraard ook gedaan, veel laagjes aan en onder mijn spijkerbroek nog een warme legging.
Na een heerlijke kop erwtensoep, een broodje en een kopje thee trokken we gezamenlijk weer naar buiten. Het werd tijd voor wat roofvogels.

Roofvogels

De woestijnbuizerd liet zijn vliegkunsten zien en ook de havik gaf een mooie show weg met het vangen van een fazant. Het is echt een uitdaging om deze snelle roofvogels vast te leggen met de camera. Gelukkig is het mij bij de havik en het vangen van een fazant uiteindelijk wel gelukt. De woestijnbuizerd voldoet hier met twee foto’s waar hij niet in beweging was. Hij was mij helaas elke keer te snel af in de vlucht.

De Bateleur is ook 1 van de nieuwere vogels. Een ander exemplaar van dit prachtige soort was al eens eerder in het bezit van de valkenier, alleen vertelde hij dat deze echt een mannenvogel was. Waar hij dus mee bedoelde dat deze vogel niet van vrouwen hield. Sterker nog, hij viel ze aan wanneer ze in de buurt waren. Dit is niet handig dus heeft hij deze vogel moeten verkopen.

Nu dus dit jonge exemplaar. Nog niet volledig getraind dus even snel wat portret foto’s van maken en daarna werd hij weer weggebracht. Ik moet heel eerlijk zeggen toen ik hem daar zo zag zitten dacht ik van hmmm ja wel leuk maar meer niet. Totdat ik thuis kwam en deze foto tevoorschijn haalde uit mijn camera. Oh wauw, eigenlijk is hij zo gek nog niet.

Tja en toen was daar de Europese Zeearend. Al waggelend kwam hij aangelopen met zijn grote klauwen en zijn enorme snavel. Wat een indrukwekkende vogel is het toch. Ongelooflijk eigenwijs is ie ook heb ik mij laten vertellen.

’s Nachts kon het nogal eens vriezen en daardoor lag er een klein ijslaagje over de vijver bij de valkenier. “Weet je wat, dan gooien we een vis op het ijs, als het goed is dan komt de Europese zeearend zo aangevlogen, pakt de vis en hoppa….kan je hem mooi vastleggen in de vlucht met vis.” Ja zo gezegd zo gedaan….alleen kleine misrekening, de vis gleed verder dan de bedoeling was….oke niet erg, maar…….toen deze reusachtige machtige vogel kwam aangevlogen wilde hij een landing maken op het ijs om de vis te pakken, maarja zo dik was het ijs natuurlijk helemaal nog niet.

Gevolg …. het schatje zakje met zijn poten door het ijs. Ik kan je vertellen dat ik mij rot schrok, maar iedereen bleef kalm en de zeearend baande zich, met zijn grote vleugels slaande, een weg naar het droge alwaar hij alsnog heerlijk genoot van zijn gevangen vis.

Uilen

Een Canadese oehoe had ik zelf nog nooit gezien. Hij is wat grijzer van kleur dan de Europese Oehoe en heeft mooie gele ogen. Met de kerkuil is het weer een ander verhaal, deze heeft een soort van hartvormig gezichtje en diep zwarte ogen, wat hem heel aandoenlijk maakt. Kerkuilen zijn voornamelijk ’s nachts te horen, maar ze zijn niet snel te zien. Ze houden overigens ook niet van de vrieskou, het verenkleed geeft ze niet genoeg warmte tijdens deze kou. Desondanks was het super leuk om deze, toch wel bijzondere, uil te mogen fotograferen.
De Sneeuwuil valt gewoon op door zijn mooie witte veren. Helaas lag er geen sneeuw vandaag, dat zou het plaatje helemaal compleet maken.

Last but not least....

Het steenuiltje. Wat een geweldig leuke uiltjes zijn dit toch. Elke keer vergis ik mij weer dat deze uiltjes helemaal niet zo groot zijn. Ik heb het geluk gehad dat ik al vaker de gelegenheid heb gehad om wat steenuiltjes te mogen fotograferen. In welke setting je deze ook vind, ze blijven leuk. Inmiddels was het einde middag geworden en begon het zonnetje ook te zakken. Een mooi eind van een geslaagde dagje dus. En hierbij dan ook uiteindelijk het einde van dit, misschien wat lange, blog.

Tot Slot

Uiteindelijk is het best een lange blog geworden maar ik hoop dat je er net zo van hebt genoten als ik op de dag dat ik daar was. Ik heb mijn best gedaan om hier een compleet verslag van te maken, en volgens mij is dit wel gelukt.

Voor meer foto’s overigens van de steenuilen, die ik hier en daar heb mogen fotograferen, kan je deze link volgen. Leuk als je hieronder een berichtje achterlaat wat je van dit avontuur vond. Wie weet weer tot een volgende keer.

Roofvogels fotograferen Meer lezen »

Zeehonden Pup, 5 dagen oud

dieren / 12 januari 2023

De Zeehonden Pup

Zoeken naar diverse Categorieën

Zeehonden Pup

Vrijdag 6 januari 2023 ging ik vol goede moed op pad voor de zeehonden pup. Ik was bang dat ik geen parkeerplek zou kunnen vinden als ik later zou gaan dus ging de wekker lekker vroeg. Ach ik had toch vakantie dus het maakte niet uit. Toen ik de wekker uit had gezet kwam de adrenaline in mijn lijf direct op gang, zou ik hem kunnen vinden ?

Onderweg was het lekker rustig, niet zo raar natuurlijk want zelfs het zonnetje was nog niet op. Aangekomen op de parkeerplaats was er 1 auto aanwezig. Wat bleek….deze dame kwam ook voor de zeehonden pup. Samen liepen wij vol goede moed richting strand.

Het strand zag er verlaten uit, waren wij de eerste of de enige op het strand ? Het was zelfs zo verlaten dat er ook geen zeehond te zien was. Heerlijk rustig natuurlijk, hartstikke leuk maar we komen voor de pup, dus waar ben je ?? Plots zagen we wat bewegen in het water….het zal toch niet? Ja hoor…..daar zwom een kleine zeehond en een stukje verderop zwom moeders. Hmmm echt een goede foto hier van maken was lastig, en aangezien ik andere foto’s had gezien kon dit het toch niet zijn ? We besloten een stukje verder te lopen.

In de verte zagen we iets liggen, wit plastic wellicht? Nog iets verderop iets zwarts, een prullenbak ? Nee het was geen prullenbak, door de telelens zagen wij dat het een fotograaf was die gehurkt zat. We besloten ernaar toe te lopen om te vragen of hij al iets gezien had.

Al lopende naar de fotograaf bleek dat het witte plastic, wat wij dachten te zien, geen plastic was maar……..ja hoor de zeehonden pup. Eenmaal dichterbij zagen wij dat er meer fotografen waren op keurige afstand van de pup….eh hallo allemaal… goedemorgen. Tot zover dus alleen op het strand.

De zeehonden pup lag heerlijk te slapen, en wat was het al een schatje. Echt veel beweging zat er niet in, maar dat gaf niet….wat een genot om naar te kijken zeg. Afentoe werd hij, of misschien is het wel een zij, wakker. Gaapte wat om zich vervolgens weer om te draaien en verder te gaan slapen.

Op een gegeven moment had hij zijn poot in zijn bek, net of hij wilde duimen hahaha te schattig gewoon.
Na een uur of 2 begon de pup toch wel honger te krijgen, hij werd wat meer actief en riep om zijn moeder. Nouja, er kwam geluid uit, het wel bekende huilen van een zeehond.

Rond een uur of 12 had ik het wel gezien, helaas moeders was niet te bekennen en ik had het best koud gekregen. Ik was zo dom geweest om mijn handschoenen in de auto te laten liggen. Mijn camera zat net goed en wel in de tas toen er dus enige beweging in het water kwam. En daar was plots moeders ineens. Alert om zich heen kijkend kwam ze uit de zee het strand op.

Als een speer haalde ik mijn camera weer uit mijn tas. Wat een kadootje zeg dat moeders nog langs kwam. Al snel bleek dat er nog meer kadootjes kwamen, want moeder en kind zorgde ervoor dat er nog meer mooie foto’s gemaakt konden worden van hun samen.

Na een gesprekje met de zeehonden strandwachter, geen idee of dit een echte naam is maargoed, kregen we wat meer informatie. De mooie zeehonden pup hier was 5 dagen oud. De navelstreng zit er nog aan en moet er vanzelf af vallen na verloop van tijd.

Als er zeehonden in de winter geboren worden zijn dit altijd grijze zeehonden. De pups kunnen nog niet goed kijken, zien voornamelijk schimmen en slapen bijna de gehele dag. De bonte vacht is mooi wit en oogt heerlijk zacht. Na een week of 3 verhaard de pup en verliest het zijn mooie witte vacht. Dan is het ook de tijd dat de pup kan gaan zwemmen onder begeleiding van zijn moeder. Gaat dit goed dan zal de pup vanaf die tijd zelf voor zijn eten moeten zorgen, dus zelf vis e.d. vangen.

Deze beste man hield de boel goed in de gaten en waarschuwde als er mensen te dicht bij kwamen. De regel is dat je minimaal 30 meter afstand houdt van de zeehonden pup. Gelukkig mochten we wel blijven om er foto’s van te maken. Het was een leuke gezellige groep fotografen, die allen het respect voor de pup hadden en voldoende afstand hielden.

Nadat de pup genoeg gegeten had, ze samen hadden gespeeld en geknuffeld, viel de kleine pup weer in een diepe slaap. Dit was het moment voor moeders om weer terug naar zee te gaan. Dit afscheid was echt heel ontroerend om te zien. Moeders keek bij de zee nog even om, en het was net of ze tegen ons wilde zeggen “Let je op mijn pup?”

Het was een geweldige dag en een super ervaring om dit te mogen zien. Moe, koud maar voldaan ging ik met ruim 1900 foto’s weer richting Schiedam. Heerlijk in de warme auto op temperatuur komen en bijkomen van alle ervaringen. Thuis nagenieten bij het zien van de foto’s. Ik heb genoten en was blij dat ik ben gegaan.

Voor meer informatie over de grijze zeehonden kan je op deze link klikken. https://www.ecomare.nl/verdiep/leesvoer/dieren/zeehonden/grijze-zeehond/

Zeehonden Pup, 5 dagen oud Meer lezen »

De laplanduil

dieren / 28 oktober 2022

De Laplanduil

Zoeken naar diverse Categorieën

Laplanduil

Enige tijd terug mocht ik deze geweldige uil fotograferen. Helaas komen deze niet in Nederland voor dus ik kreeg hiervoor de kans bij een valkenier welke deze uilen, en meerdere roofvogels overigens, in zijn bezit had.

De locatie waar ik heen moest was Lunteren, en dat is best een stukje rijden vanuit Schiedam dus de wekker ging vroeg op die bewuste ochtend. Toen de wekker ging deed het wel een beetje pijn, want ja eerlijk is eerlijk … ik ben nog steeds geen ochtendmens. Afijn eenmaal wakker is wakker en de adrenaline kwam ook al snel op gang, want ja het beloofde een leuke dag te gaan worden.

Ik moest best lachen want toen de gigantische uil op een paaltje zat stond ik veelste dicht bij met mijn telelens om hem er in zijn geheel op te krijgen. Ah ja, klein luxe probleempje hahaha

Op een gegeven moment had deze schoonheid geen zin meer om te poseren op een tak en trok zijn eigen plan. Dit leverde dan wel weer leuke foto’s op dus de camera klikte volop.

Eigenlijk is de laplanduil best een grote uil, hij is iets kleiner dan de Oehoe. Hij heeft een grote ronde kop zonder oorpluimen, is overwegend grijs van kleur en heeft knalgele ogen.

Ondanks dat hij groot is, is hij veel minder krachtig dan zijn grote neef de Oehoe. Maar toch zou ik niet graag zijn snavel in mijn vel krijgen, lijkt mij toch wat pijnlijk.

Leuke weetjes:

Laplanduilen gebruiken vaak de nesten van andere roofvogels wanneer deze leeg staan uiteraard.
Ook uitgeholde boomstronken kunnen zij als nest gebruiken.
Ze eten voornamelijk woelmuizen, lemmingen of eekhoorntjes.
Het gebied waar deze uilen voorkomen is Scandinavië, Noord-Amerika, Siberië en sommige delen in Rusland.

De laplanduil Meer lezen »

Roodpootvalk

dieren / 22 september 2022

Roodpootvalk

Zoeken naar diverse Categorieën

Roodpootvalk

Vorige week dinsdag was het een mooie dag. Het zonnetje kwam in de ochtend lekker door dus het beloofde een mooi dag te worden. Iets anders dan wat de voorspellingen waren want die hadden voorspeld dat het de hele dag zou gaan regenen.

Het mooie weer was dus eigenlijk een mooi kadootje van moeder natuur. Kadootjes moet je uitpakken dus ik besloot die dag om ook maar eens een kijkje te gaan nemen bij de Roodpootvalk.

Deze leukerd was al een paar dagen gezien en nog niet eens zover bij mij vandaan ook. De spullen waren zo gepakt, vol goede moed vertrok ik op weg naar de Roodpootvalk. Er waren al veel foto’s van de roodpootvalk gepost op Facebook, de 1 nog in een leukere pose dan de ander. Er waren zelfs foto’s geplaatst dat deze valk een muisje had gevangen en dat voor de neus van de vele fotografen op zat te peuzelen. Als dat mij nou ook eens gegund zou zijn he, dat zou echt heel leuk zijn.

Hmmm oke nou dat beloofd wat, zal je zien…lukt het mij natuurlijk weer niet om deze roodpootvalk te fotograferen.

Ik begon aan de wandeling ernaartoe, en ik kwam steeds meer mensen/fotografen tegen die op de terugweg waren naar de auto. Allen wisten te vertellen dat de valk zich nu al ruim anderhalf uur niet meer had laten zien. Oh oh dat beloofd echt niet veel goeds, eigenwijs als ik ben wandelde ik stug door, in de hoop dat hij toch weer terug kwam.

Aangekomen op de parkeerplaats, welke overigens helemaal niet druk was wat ik wel had verwacht maargoed, stond er net een man zijn spullen op te ruimen.

Ik begon een gesprekje en vroeg hem of hij de beroemde roodpootvalk had gezien vandaag. Nou dat had hij wel en hij had er ook mooie foto’s van kunnen maken maar hij was na een half uurtje of zo weggevlogen. De beste man had een uur staan wachten maar het schatje kwam niet meer terug, vertelde de vriendelijke meneer op de parkeerplaats.

Na een kwartiertje aan de wandel te zijn geweest zag ik een klein groepje fotografen staan bij een aantal paaltjes. Oke hier zou het dan dus moeten zijn. Gelukkig was ik dus niet de enige. Op mijn gemak zette ik mijn statief op en plaatste hierop mijn camera. En wat denk je…….ik had geluk. Na ongeveer een half uurtje kwam de roodpootvalk ineens stilletjes laag over de grond aangevlogen en ging vlak voor onze neus op de paaltjes zitten.

Adrenaline stroomde rijkelijk door mijn lijf en alle camera’s klikten er vrolijk op los. Alle veren werden gepoetst en er werd ook nog tot 2x toe een braakbal opgegeven. Wat geweldig om mee te mogen maken zeg. Na een half uurtje was hij het weer zat en vloog weer de weilanden in. Met zo’n kleine 600 foto’s vond ik het eigenlijk wel welletjes geweest, en ging ik weer op pad naar mijn auto.

Ik heb genoten van het kadootje van moeder natuur. Een uur later begon het vreselijk te regenen en kregen de weervoorspellers toch nog gelijk, het werd een natte middag. Voor mij niet erg, ik had waar ik voor was gegaan.

Roodpootvalk Meer lezen »