Wandelbos Tilburg

dieren / 5 september 2023

Wandelbos Tilburg

met de avonturen van de Siberische Grondeekhoorntjes

Zoeken naar diverse Categorieën

Wandelbos – Tilburg

Vandaag weer eens naar het wandelbos geweest in Tilburg. Wanneer je de naam wandelbos hoort verwacht je een bos waar je flink kan wandelen, tenminste ik wel. Als ik aan een bos denk, dan denk ik aan heel veel bomen, veel paadjes, verdwalen omdat alles op elkaar lijkt. Echter het wandelbos in Tilburg is vlakbij een woonwijk, het is eigenlijk meer een park dan een bos eerlijk gezegd.

Groot is het niet, als je flink doorwandeld heb je het hele bos/park binnen een half uurtje wel gelopen. Maargoed dat mag de pret niet drukken. Voor de kinderen is er een speeltuintje, er zijn goede wandelpaden van asfalt dus minder validen kunnen ook hun rondje maken.

De reden dat ik naar het wandelbos ging waren de Siberische Grondeekhoorntjes. Ik was hier al eerder geweest en had er leuke foto’s van kunnen maken, zie hier mijn andere blogje.

Echter nu ging ik met een ander doel. Het maken van foto’s van de eekhoorntjes met gekke attributen. Ik had al eerder foto’s voorbij zien komen van eekhoorns met winkelwagentjes en dat soort dingen. Sterker nog dit had ik zelf al een keer gedaan met de rode eekhoorn maar ik wilde meer.

Ik had een leuke miniatuur scooter gekocht, waarbij ik, toen ik hem zag, al gelijk aan eekhoorntjes moest denken. Hoe leuk zou het zijn als het lukte om een eekhoorn op de scooter te laten zitten.

De plek om dat op je gemak uit te proberen is dus in het wandelbos. Daar lopen echt heel veel kleine Siberische Grondeekhoorntjes. Ik kan niet zeggen dat ze tam zijn, want dat zijn ze zeker niet, maar echt bang zijn ze ook niet. Ook zijn ze stiknieuwsgierig dus dat komt goed uit.

Voor de lol had ik ook maar het winkelwagentje meegenomen en een klein parapluutje, je weet tenslotte maar nooit.

Aangekomen in Tilburg konden we de auto vrij makkelijk kwijt. Ik dacht wel te weten waar ze ongeveer zaten omdat ik hier al eens geweest was, echter kwamen we nu van een heel andere kant. Uiteindelijk was het super makkelijk, en was het maar 5 minuten lopen vanaf de auto naar DE plek. Vorige keer weet ik nog dat we een soort van verdwaald waren, nu denk ik ehhh hoe dan, zo groot is het niet hahaha.

Er zaten wat mensen op de stronk en de eekhoorntjes renden al snel in het rond. Voor het leuke nog even een rondje gelopen om te kijken of ik ergens anders lekker alleen zat. Sommige mensen houden niet van de winkelwagentjes e.d. en ik had geen zin in gezeur want ik vind het wel leuk.

Al snel bleek echter dat de eerste plek het beste was, dus daar weer naartoe gelopen. Deze plek wordt ook wel de voederplek genoemd en was dezelfde plek als vorig jaar. De mensen die er zaten gingen al snel weer verder aan de wandel dus op een gegeven moment had ik het rijk alleen daar. Hoppa tas open en neerzetten die handel dus. Beetje voer erin, want ja je moet ze wel lokken natuurlijk, en een beetje hulp is niet erg.

In het begin was het een beetje spannend voor de eekhoorns, je zag ze denken “wat is dat nou weer” maar al snel won de nieuwsgierigheid het en gingen ze het van dichterbij bekijken.

Ik had het prima naar mijn zin, de camera maakte overuren. Er liepen zo nu en dan eens wat mensen voorbij en die keken het tafereel eens aan. Veelal positieve reacties gelukkig. Sommige kwamen er even bijzitten en probeerde ook een foto te maken met hun mobiel, prima.

Missie was geslaagd, doel behaald, ik kon weer met een vol foto kaartje naar huis. Het is echt heel leuk om te doen, al vergt het echt wel mega veel geduld. Een kleine beweging en ze schrikken weer, en weg is de kans. Ach ik ben lekker bezig geweest, mooi weer en lekker in de natuur.

Vooral bij de laatste foto was ik helemaal hyper de pieper. Wat een gaaf super moment was dat zeg. Het was maar heel kort dat de tweede eekhoorn er even bij kwam kijken, maar gelukkig net op het juiste moment afgedrukt.

Helaas heeft de rode eekhoorn zich niet laten bewonderen vandaag. Dat zou hem helemaal geweest zijn zeg….de rode eekhoorn bij de scooter of onder de paraplu hahaha. Ah ja, je moet wat te wensen over hebben toch. Wie mij dan ook een beetje beter kent weet wel dat dit zeker niet mijn laatste bezoek hier is geweest. Benieuwd welke leuke miniatuur dingen ik in de toekomst nog kan vinden voor de schatjes….

Kerkuilen

dieren / 25 mei 2023

Kerkuilen

Zoeken naar diverse Categorieën

Kerkuilen

Zaterdag 20 mei 2023 was dan de dag aangebroken dat ik wat kerkuilen mocht fotograferen. De wekker hoefde niet zo vroeg want ik had pas om 12.00 uur afgesproken om daar te zijn. Nou was het wel ruim een uurtje rijden maar de wekker hoefde in ieder geval niet om 06.00 uur, dat scheelde weer. Vol goede moed begon ik dus aan de trip, kaartjes leeg, accu’s vol…hoppa daar ga ik dan. Het weer was goed, droog en een lekker zonnetje. Op naar Diessen, want hier zit dus een valkenier die het mogelijk maakt voor fotografen om deze bijzondere uilen te fotograferen. Onderweg was het lekker rustig op de weg dus ik kon lekker doorrijden.

Aangekomen op de locatie stonden daar nog wat fotografen te wachten tot de poort open ging en wij naar binnen mochten. Een groepje van 8 fotografen is heel goed te doen en lopen we elkaar ook niet in de weg. Eenmaal binnen stond daar al gelijk een boomstronk waar dus 3 jonge kerkuilen op ons zaten te wachten, wat een schatjes zeg. Drie witte donzige pakketjes op een boomstronk, snel de camera uitpakken. Al snel kwam moeders erbij, want ja niemand laat zijn kinderen alleen natuurlijk toch?

Uilskuikens

Persoonlijk vind ik de jonge uilskuikens wel grappig, maar de schoonheidsprijs gaan ze naar mijn idee niet winnen hahaha. Niet dat dit uitmaakt natuurlijk want het trekt gelukkig snel bij tot een mooie trotse kerkuil. De oudste uilskuiken hier was ongeveer 5 weken oud en probeerde de wereld al op zijn manier te ontdekken. De jongste was een stuk jonger en zat dan ook nog veel meer in de dons, echt helemaal zelfstandig stabiel zitten was er niet altijd bij.

Kerkuilen vallen onder de roofvogels, ze zijn ongeveer 35 a 40cm groot en hebben een plat gezichtje wat een beetje een hartvorm heeft. Het gezicht is ook lichter van kleur dan de rest van het lichaam. Dit is soms wat lastig met fotograferen aangezien je snel de kans loopt op overbelichting, dan is de kop helemaal uitgebeten qua licht.

Valkenier

Carel, de valkenier, legde uit dat de vader uil de muis ving, deze dan bracht naar moeders en vervolgens zou moeders de muis dan geven aan 1 van de uilskuikens. Dit ging niet altijd helemaal vlekkeloos en dat liet het vrouwtje dan ook wel merken. De overdracht van de muis gaat wel heel snel en een aantal keer stond ik natuurlijk ook net weer verkeerd opgesteld….. Maar goed, uiteindelijk is het mij toch gelukt om de overdracht op de foto te krijgen.

Ik zal er verder niet een lang en saai verhaal van maken, maar gewoon enkele foto’s hieronder plaatsen. Geniet van de foto’s, en wil je een reactie achterlaten is dat alleen maar leuk.

Tot slot mochten we nog even wat familie foto’s van dit lieve jonge gezinnetje maken. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien het best een heel gedoe is om dat stel op de juiste manier te positioneren. Als je denkt ja nu is het oke, dan bedenkt 1 van de uilskuikens weer wat anders. Achja zo blijft het een uitdaging moet je maar denken. In ieder geval lekker bezig geweest, wat weer leuke foto’s op heeft geleverd.

Tot Slot

Tot slot dan maar een foto die ik zelf echt zo grappig vind als afsluiter van dit blog. Moeders geeft een knipoog, het is goed zo. En dat is het ook. Met een vol kaartje foto’s keer in weer huiswaarts. Wat een geweldig leuke ervaring was dit zeg,super leuk om mee te mogen maken.

Leuk als je hieronder een berichtje achterlaat wat je van dit avontuur vond. Wie weet weer tot een volgende keer.

Roofvogels fotograferen

dieren / 4 februari 2023

Roofvogels Fotograferen

Zoeken naar diverse Categorieën

Roofvogels

Zaterdag 21 januari stap ik om 12.00 uur in mijn autootje voor een rit van ruim 1 uur en 15 minuten. Het doel is om verschillende (roof) vogels te gaan fotograferen. In Lunteren zit een valkenier die het mogelijk maakt om zijn mooie vogels op een zo natuurlijk mogelijke manier vast te leggen op camera.

Onderweg was het redelijk druk, maar eenmaal voorbij Utrecht werd het gelukkig een stuk rustiger op de weg. Heel grappig was het feit dat onderweg de landschappen enorm verschilde. Zo heb ik weilanden gezien met een licht laagje sneeuw. Grappig dat een landschap er dan heel anders uit ziet. Misschien zou er wel sneeuw liggen in Lunteren. Echter na een half uurtje verder rijden, had het witte uitzicht zich weer veranderd in groene landschappen, de sneeuw was hier duidelijk niet gevallen.

Exact om 13.30uur kwam ik op de plaats van bestemming. Verschillende fotografen waren zelfs al bezig om de Amerikaanse Zeearend te fotograferen die geweldig mooi zat te zijn op een stronk. Al snel had ik ook de camera tevoorschijn gehaald en maakte ik een paar foto’s van deze geweldige vogel. Wat een stoere grote vogel is het toch. Kenmerkend is zijn witte kop en zijn grote gele haaksnavel.

Ik ben hier wel eens eerder geweest, zie ook het blog over de laplanduil. De laatste keer dat ik hier was hadden ze naast de geweldige laplanduil ook een jonge bijeneter. Deze was toen nog maar 3 weekjes oud.

De bijeneter vind ik echt een geweldige vogel. De kans dat ik deze vogel in het wild spot is niet zo heel erg groot tenzij ik ergens, in Frankrijk geloof ik, mijzelf ergens verstop met mijn camera. Heel misschien dat het mij dan lukt om een bijeneter in het “wild” te fotograferen. Helaas een reisje Frankrijk op zoek naar de Bijeneter zit er niet in.Een tripje naar Lunteren is echter een stuk makkelijker te realiseren.

Zou de Bijeneter al gegroeid zijn? En zou de hop ook nog tevoorschijn komen? De hop is ook zo’n leuke vogel met zijn enorme gave kuif. Al snel werden mijn vragen beantwoord, want daar kwam de Bijeneter al aan. Hij is inderdaad al een stuk groter dan de vorige keer en hij kan nu vliegen.

De meerderheid van de groep wilde vliegfoto s maken van de Bijeneter over het water heen. Helaas is deze vogel zo ontiegelijk snel dat mij dat helaas niet is gelukt, ach ik was allang blij met een mooi portretje, zonder vangst deze keer, maarja je kan niet alles hebben nietwaar? Van de Hop maakte ik ook verschillende mooie portretten, zo mooi als ie zijn kuif opzet.

Een nieuwe aanwinst is de Toerako. Een grappige groene vogel met een lieve uitstraling. Op sommige foto s lijkt het zelfs of hij wimpers heeft. Luisteren wil nog niet helemaal lukken bij deze jonge vogel, hij is dan ook nog maar net in training werd er verteld. Dat hij een allemans vriend is bleek wel uit het feit dat hij even landde op mijn camera. Gelukkig werden er door een andere fotograaf foto’s van gemaakt….altijd leuk.

Hierna was het even pauze en konden we binnen even opwarmen. Er scheen dan die dag wel een klein zonnetje maar na enige tijd in het veld werd het toch wel wat frisjes. Al met al hadden we natuurlijk gewoon mazzel met het weer, op kou kan je je kleden. Dat laatste had ik uiteraard ook gedaan, veel laagjes aan en onder mijn spijkerbroek nog een warme legging.
Na een heerlijke kop erwtensoep, een broodje en een kopje thee trokken we gezamenlijk weer naar buiten. Het werd tijd voor wat roofvogels.

Roofvogels

De woestijnbuizerd liet zijn vliegkunsten zien en ook de havik gaf een mooie show weg met het vangen van een fazant. Het is echt een uitdaging om deze snelle roofvogels vast te leggen met de camera. Gelukkig is het mij bij de havik en het vangen van een fazant uiteindelijk wel gelukt. De woestijnbuizerd voldoet hier met twee foto’s waar hij niet in beweging was. Hij was mij helaas elke keer te snel af in de vlucht.

De Bateleur is ook 1 van de nieuwere vogels. Een ander exemplaar van dit prachtige soort was al eens eerder in het bezit van de valkenier, alleen vertelde hij dat deze echt een mannenvogel was. Waar hij dus mee bedoelde dat deze vogel niet van vrouwen hield. Sterker nog, hij viel ze aan wanneer ze in de buurt waren. Dit is niet handig dus heeft hij deze vogel moeten verkopen.

Nu dus dit jonge exemplaar. Nog niet volledig getraind dus even snel wat portret foto’s van maken en daarna werd hij weer weggebracht. Ik moet heel eerlijk zeggen toen ik hem daar zo zag zitten dacht ik van hmmm ja wel leuk maar meer niet. Totdat ik thuis kwam en deze foto tevoorschijn haalde uit mijn camera. Oh wauw, eigenlijk is hij zo gek nog niet.

Tja en toen was daar de Europese Zeearend. Al waggelend kwam hij aangelopen met zijn grote klauwen en zijn enorme snavel. Wat een indrukwekkende vogel is het toch. Ongelooflijk eigenwijs is ie ook heb ik mij laten vertellen.

’s Nachts kon het nogal eens vriezen en daardoor lag er een klein ijslaagje over de vijver bij de valkenier. “Weet je wat, dan gooien we een vis op het ijs, als het goed is dan komt de Europese zeearend zo aangevlogen, pakt de vis en hoppa….kan je hem mooi vastleggen in de vlucht met vis.” Ja zo gezegd zo gedaan….alleen kleine misrekening, de vis gleed verder dan de bedoeling was….oke niet erg, maar…….toen deze reusachtige machtige vogel kwam aangevlogen wilde hij een landing maken op het ijs om de vis te pakken, maarja zo dik was het ijs natuurlijk helemaal nog niet.

Gevolg …. het schatje zakje met zijn poten door het ijs. Ik kan je vertellen dat ik mij rot schrok, maar iedereen bleef kalm en de zeearend baande zich, met zijn grote vleugels slaande, een weg naar het droge alwaar hij alsnog heerlijk genoot van zijn gevangen vis.

Uilen

Een Canadese oehoe had ik zelf nog nooit gezien. Hij is wat grijzer van kleur dan de Europese Oehoe en heeft mooie gele ogen. Met de kerkuil is het weer een ander verhaal, deze heeft een soort van hartvormig gezichtje en diep zwarte ogen, wat hem heel aandoenlijk maakt. Kerkuilen zijn voornamelijk ’s nachts te horen, maar ze zijn niet snel te zien. Ze houden overigens ook niet van de vrieskou, het verenkleed geeft ze niet genoeg warmte tijdens deze kou. Desondanks was het super leuk om deze, toch wel bijzondere, uil te mogen fotograferen.
De Sneeuwuil valt gewoon op door zijn mooie witte veren. Helaas lag er geen sneeuw vandaag, dat zou het plaatje helemaal compleet maken.

Last but not least....

Het steenuiltje. Wat een geweldig leuke uiltjes zijn dit toch. Elke keer vergis ik mij weer dat deze uiltjes helemaal niet zo groot zijn. Ik heb het geluk gehad dat ik al vaker de gelegenheid heb gehad om wat steenuiltjes te mogen fotograferen. In welke setting je deze ook vind, ze blijven leuk. Inmiddels was het einde middag geworden en begon het zonnetje ook te zakken. Een mooi eind van een geslaagde dagje dus. En hierbij dan ook uiteindelijk het einde van dit, misschien wat lange, blog.

Tot Slot

Uiteindelijk is het best een lange blog geworden maar ik hoop dat je er net zo van hebt genoten als ik op de dag dat ik daar was. Ik heb mijn best gedaan om hier een compleet verslag van te maken, en volgens mij is dit wel gelukt.

Voor meer foto’s overigens van de steenuilen, die ik hier en daar heb mogen fotograferen, kan je deze link volgen. Leuk als je hieronder een berichtje achterlaat wat je van dit avontuur vond. Wie weet weer tot een volgende keer.

Zeehonden Pup, 5 dagen oud

dieren / 12 januari 2023

De Zeehonden Pup

Zoeken naar diverse Categorieën

Zeehonden Pup

Vrijdag 6 januari 2023 ging ik vol goede moed op pad voor de zeehonden pup. Ik was bang dat ik geen parkeerplek zou kunnen vinden als ik later zou gaan dus ging de wekker lekker vroeg. Ach ik had toch vakantie dus het maakte niet uit. Toen ik de wekker uit had gezet kwam de adrenaline in mijn lijf direct op gang, zou ik hem kunnen vinden ?

Onderweg was het lekker rustig, niet zo raar natuurlijk want zelfs het zonnetje was nog niet op. Aangekomen op de parkeerplaats was er 1 auto aanwezig. Wat bleek….deze dame kwam ook voor de zeehonden pup. Samen liepen wij vol goede moed richting strand.

Het strand zag er verlaten uit, waren wij de eerste of de enige op het strand ? Het was zelfs zo verlaten dat er ook geen zeehond te zien was. Heerlijk rustig natuurlijk, hartstikke leuk maar we komen voor de pup, dus waar ben je ?? Plots zagen we wat bewegen in het water….het zal toch niet? Ja hoor…..daar zwom een kleine zeehond en een stukje verderop zwom moeders. Hmmm echt een goede foto hier van maken was lastig, en aangezien ik andere foto’s had gezien kon dit het toch niet zijn ? We besloten een stukje verder te lopen.

In de verte zagen we iets liggen, wit plastic wellicht? Nog iets verderop iets zwarts, een prullenbak ? Nee het was geen prullenbak, door de telelens zagen wij dat het een fotograaf was die gehurkt zat. We besloten ernaar toe te lopen om te vragen of hij al iets gezien had.

Al lopende naar de fotograaf bleek dat het witte plastic, wat wij dachten te zien, geen plastic was maar……..ja hoor de zeehonden pup. Eenmaal dichterbij zagen wij dat er meer fotografen waren op keurige afstand van de pup….eh hallo allemaal… goedemorgen. Tot zover dus alleen op het strand.

De zeehonden pup lag heerlijk te slapen, en wat was het al een schatje. Echt veel beweging zat er niet in, maar dat gaf niet….wat een genot om naar te kijken zeg. Afentoe werd hij, of misschien is het wel een zij, wakker. Gaapte wat om zich vervolgens weer om te draaien en verder te gaan slapen.

Op een gegeven moment had hij zijn poot in zijn bek, net of hij wilde duimen hahaha te schattig gewoon.
Na een uur of 2 begon de pup toch wel honger te krijgen, hij werd wat meer actief en riep om zijn moeder. Nouja, er kwam geluid uit, het wel bekende huilen van een zeehond.

Rond een uur of 12 had ik het wel gezien, helaas moeders was niet te bekennen en ik had het best koud gekregen. Ik was zo dom geweest om mijn handschoenen in de auto te laten liggen. Mijn camera zat net goed en wel in de tas toen er dus enige beweging in het water kwam. En daar was plots moeders ineens. Alert om zich heen kijkend kwam ze uit de zee het strand op.

Als een speer haalde ik mijn camera weer uit mijn tas. Wat een kadootje zeg dat moeders nog langs kwam. Al snel bleek dat er nog meer kadootjes kwamen, want moeder en kind zorgde ervoor dat er nog meer mooie foto’s gemaakt konden worden van hun samen.

Na een gesprekje met de zeehonden strandwachter, geen idee of dit een echte naam is maargoed, kregen we wat meer informatie. De mooie zeehonden pup hier was 5 dagen oud. De navelstreng zit er nog aan en moet er vanzelf af vallen na verloop van tijd.

Als er zeehonden in de winter geboren worden zijn dit altijd grijze zeehonden. De pups kunnen nog niet goed kijken, zien voornamelijk schimmen en slapen bijna de gehele dag. De bonte vacht is mooi wit en oogt heerlijk zacht. Na een week of 3 verhaard de pup en verliest het zijn mooie witte vacht. Dan is het ook de tijd dat de pup kan gaan zwemmen onder begeleiding van zijn moeder. Gaat dit goed dan zal de pup vanaf die tijd zelf voor zijn eten moeten zorgen, dus zelf vis e.d. vangen.

Deze beste man hield de boel goed in de gaten en waarschuwde als er mensen te dicht bij kwamen. De regel is dat je minimaal 30 meter afstand houdt van de zeehonden pup. Gelukkig mochten we wel blijven om er foto’s van te maken. Het was een leuke gezellige groep fotografen, die allen het respect voor de pup hadden en voldoende afstand hielden.

Nadat de pup genoeg gegeten had, ze samen hadden gespeeld en geknuffeld, viel de kleine pup weer in een diepe slaap. Dit was het moment voor moeders om weer terug naar zee te gaan. Dit afscheid was echt heel ontroerend om te zien. Moeders keek bij de zee nog even om, en het was net of ze tegen ons wilde zeggen “Let je op mijn pup?”

Het was een geweldige dag en een super ervaring om dit te mogen zien. Moe, koud maar voldaan ging ik met ruim 1900 foto’s weer richting Schiedam. Heerlijk in de warme auto op temperatuur komen en bijkomen van alle ervaringen. Thuis nagenieten bij het zien van de foto’s. Ik heb genoten en was blij dat ik ben gegaan.

Voor meer informatie over de grijze zeehonden kan je op deze link klikken. https://www.ecomare.nl/verdiep/leesvoer/dieren/zeehonden/grijze-zeehond/

De laplanduil

dieren / 28 oktober 2022

De Laplanduil

Zoeken naar diverse Categorieën

Laplanduil

Enige tijd terug mocht ik deze geweldige uil fotograferen. Helaas komen deze niet in Nederland voor dus ik kreeg hiervoor de kans bij een valkenier welke deze uilen, en meerdere roofvogels overigens, in zijn bezit had.

De locatie waar ik heen moest was Lunteren, en dat is best een stukje rijden vanuit Schiedam dus de wekker ging vroeg op die bewuste ochtend. Toen de wekker ging deed het wel een beetje pijn, want ja eerlijk is eerlijk … ik ben nog steeds geen ochtendmens. Afijn eenmaal wakker is wakker en de adrenaline kwam ook al snel op gang, want ja het beloofde een leuke dag te gaan worden.

Ik moest best lachen want toen de gigantische uil op een paaltje zat stond ik veelste dicht bij met mijn telelens om hem er in zijn geheel op te krijgen. Ah ja, klein luxe probleempje hahaha

Op een gegeven moment had deze schoonheid geen zin meer om te poseren op een tak en trok zijn eigen plan. Dit leverde dan wel weer leuke foto’s op dus de camera klikte volop.

Eigenlijk is de laplanduil best een grote uil, hij is iets kleiner dan de Oehoe. Hij heeft een grote ronde kop zonder oorpluimen, is overwegend grijs van kleur en heeft knalgele ogen.

Ondanks dat hij groot is, is hij veel minder krachtig dan zijn grote neef de Oehoe. Maar toch zou ik niet graag zijn snavel in mijn vel krijgen, lijkt mij toch wat pijnlijk.

Leuke weetjes:

Laplanduilen gebruiken vaak de nesten van andere roofvogels wanneer deze leeg staan uiteraard.
Ook uitgeholde boomstronken kunnen zij als nest gebruiken.
Ze eten voornamelijk woelmuizen, lemmingen of eekhoorntjes.
Het gebied waar deze uilen voorkomen is Scandinavië, Noord-Amerika, Siberië en sommige delen in Rusland.

Roodpootvalk

dieren / 22 september 2022

Roodpootvalk

Zoeken naar diverse Categorieën

Roodpootvalk

Vorige week dinsdag was het een mooie dag. Het zonnetje kwam in de ochtend lekker door dus het beloofde een mooi dag te worden. Iets anders dan wat de voorspellingen waren want die hadden voorspeld dat het de hele dag zou gaan regenen.

Het mooie weer was dus eigenlijk een mooi kadootje van moeder natuur. Kadootjes moet je uitpakken dus ik besloot die dag om ook maar eens een kijkje te gaan nemen bij de Roodpootvalk.

Deze leukerd was al een paar dagen gezien en nog niet eens zover bij mij vandaan ook. De spullen waren zo gepakt, vol goede moed vertrok ik op weg naar de Roodpootvalk. Er waren al veel foto’s van de roodpootvalk gepost op Facebook, de 1 nog in een leukere pose dan de ander. Er waren zelfs foto’s geplaatst dat deze valk een muisje had gevangen en dat voor de neus van de vele fotografen op zat te peuzelen. Als dat mij nou ook eens gegund zou zijn he, dat zou echt heel leuk zijn.

Hmmm oke nou dat beloofd wat, zal je zien…lukt het mij natuurlijk weer niet om deze roodpootvalk te fotograferen.

Ik begon aan de wandeling ernaartoe, en ik kwam steeds meer mensen/fotografen tegen die op de terugweg waren naar de auto. Allen wisten te vertellen dat de valk zich nu al ruim anderhalf uur niet meer had laten zien. Oh oh dat beloofd echt niet veel goeds, eigenwijs als ik ben wandelde ik stug door, in de hoop dat hij toch weer terug kwam.

Aangekomen op de parkeerplaats, welke overigens helemaal niet druk was wat ik wel had verwacht maargoed, stond er net een man zijn spullen op te ruimen.

Ik begon een gesprekje en vroeg hem of hij de beroemde roodpootvalk had gezien vandaag. Nou dat had hij wel en hij had er ook mooie foto’s van kunnen maken maar hij was na een half uurtje of zo weggevlogen. De beste man had een uur staan wachten maar het schatje kwam niet meer terug, vertelde de vriendelijke meneer op de parkeerplaats.

Na een kwartiertje aan de wandel te zijn geweest zag ik een klein groepje fotografen staan bij een aantal paaltjes. Oke hier zou het dan dus moeten zijn. Gelukkig was ik dus niet de enige. Op mijn gemak zette ik mijn statief op en plaatste hierop mijn camera. En wat denk je…….ik had geluk. Na ongeveer een half uurtje kwam de roodpootvalk ineens stilletjes laag over de grond aangevlogen en ging vlak voor onze neus op de paaltjes zitten.

Adrenaline stroomde rijkelijk door mijn lijf en alle camera’s klikten er vrolijk op los. Alle veren werden gepoetst en er werd ook nog tot 2x toe een braakbal opgegeven. Wat geweldig om mee te mogen maken zeg. Na een half uurtje was hij het weer zat en vloog weer de weilanden in. Met zo’n kleine 600 foto’s vond ik het eigenlijk wel welletjes geweest, en ging ik weer op pad naar mijn auto.

Ik heb genoten van het kadootje van moeder natuur. Een uur later begon het vreselijk te regenen en kregen de weervoorspellers toch nog gelijk, het werd een natte middag. Voor mij niet erg, ik had waar ik voor was gegaan.

Grondeekhoorns

dieren / 3 juni 2022

Grondeekhoorns

Zoeken naar diverse Categorieën

Grondeekhoorns

Ik had al veel foto s voorbij zien komen van deze grondeekhoorntjes, echter was ik zelf nog nooit in de gelegenheid geweest om deze te fotograferen. Vandaag was dan eindelijk de dag waarop dit wel zou gaan gebeuren…..tenminste dat wil zeggen, het plan was er.

De weg ernaartoe gaf al wat problemen, want juist op die dag was er schijnbaar een erg belangrijke hockeywedstrijd in Tilburg. In Tilburg ja, de Siberische grondeekhoorns zijn te vinden in het wandelbos van Tilburg. Aangezien de plek al heel bekend is kan ik dit rustig vermelden in dit blog.

Aangekomen op de plek waar ze zouden zijn, en ze dus vaker gezien waren, was het stil. Niet alleen stil omdat er geen mensen waren, maar ook was er totaal geen grondeekhoorn te zien. Ietwat verbaasd en wat teleurgesteld kwamen we weer op het wandelpad, dan maar richting huis, het is niet anders….soms zit het mee soms zit het tegen nietwaar…..

Afijn na een wat overbodige omweg, door een overvolle parkeerplaats en een wegomleiding, door die beruchte hockeywedstrijd kwamen we toch nog op de plaats van bestemming.
Klein stukje lopen en we waren midden in het bos, op zich echt een leuk bos. Het was zondag en prachtig weer dus er waren best wat families op pad.

Totdat……..jaja ze bestaan nog……er een dame aankwam en ons vriendelijk groette, “goedemiddag….zijn jullie op zoek naar de grondeekhoorns ? “eh ja dat klopt…. maar ze zitten er niet meer? Oh jawel hoor, maar niet hier….kom ik loop wel even mee naar de juiste plek.”

En ja hoor, aangekomen op de plek zagen we al snel de eerste grondeekhoorn wegschieten. Wat zijn ze klein!!!! Ik weet niet wat ik qua grootte had verwacht, maar zeker niet dit formaatje. Er lag een grote boomstam wat mooi dienst kon doen als bankje voor ons. Dus snel onze spullen uitpakken en afwachten.

Nou ik kan je vertellen de grondeekhoorns hadden er zin in. De 1 na de ander kwam tevoorschijn en mijn camera ratelde maar door. Geweldig om te zien dat ze ook totaal eigenlijk niet schuw voor mensen zijn. Dit komt waarschijnlijk omdat ze er al heel lang zitten en ook door verschillende mensen gevoerd worden. Het gaat mij te ver om te zeggen dat ze tam zijn, want dat zijn ze echt niet, maar bang uitgevallen zijn ze ook weer niet.

Als kadootje kwam ook nog eens de rode eekhoorn een bezoekje brengen. Deze is een stuk schuwer en is hierdoor wat moeilijker te fotograferen.

Zo plots als hij er was, zo snel was de rode eekhoorn ook weer verdwenen. Hij schoot de hoge bomen in alwaar hij lange tijd vanaf een tak naar beneden zat te gluren. Helaas voor ons kwam hij niet meer beneden om zich te laten bewonderen en op de foto te laten zetten, maar ja toch super leuk dat hij/zij zich even liet zien. Dit laatste gebeurt niet zo vaak heb ik mij laten vertellen.

Ik heb in ieder geval genoten van de Siberische grondeekhoorns. Leuk als je na het lezen van dit blogje een reactie achterlaat.