Spondylodese
mijn ervaringen
Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.
Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?
Zoeken naar diverse Categorieën
Revalidatie
Na 2 weken mocht ik een afspraak maken voor fysiotherapie. Natuurlijk was ik hier weer bloed nerveus voor, want ja wat gaat er gebeuren…ik bedoel zo geweldig pijnvrij is het allemaal nog niet. De afspraak was al snel telefonisch gemaakt en vol goede moed ging ik een paar dagen na het telefoontje naar de eerste afspraak.
Ik had mij weer eens voor niets zo zenuwachtig gemaakt natuurlijk want de eerste afspraak is gewoon een intake gesprek en werd het verloop van de behandeling uitgelegd. Het doel is om de buik en de rugspieren te trainen zodat de romp goed sterk word. Ook wel je core genoemd. Er wordt mij nog op het hart gedrukt dat we echt heel rustig gaan beginnen.
Inmiddels zijn er al weer 8 weken voorbij. Ik ben al een aantal keer naar de fysiotherapie geweest en doe daar trouw mijn oefeningen die zij mij vraagt te doen. Het is bizar hoe goed het gaat eigenlijk. Ik had echt niet durven hopen dat het al zo goed zou gaan en het gaat elke dag gewoon weer een stukje beter.
Kon ik eerst alleen nog maar de galerij heen en weer lopen, zo loop ik nu inmiddels bijna 3 km per dag. Dat klinkt heel ver maar is eigenlijk nog net geen half uur lopen. De ene dag is de ander niet dus het wisselt nog weleens van 2 tot 3 km per dag.
Doordat het zo goed gaat denk ik al heel wat te kunnen, jammer joh…. Vorige week dacht ik echt serieus wel even wat kerst inkopen te kunnen gaan doen. Dus vol goede moed ging ik op pad samen met dochterlief. Autorijden doe ik nog niet dus reed Arlisia ons naar een winkelstraat. De eerste 2 winkels gingen prima, maar dat was het dan ook wel ! Ik kreeg gewoon last van mijn rug, en dat is geen goed teken… dus missie afgebroken en weer op de terug weg naar huis.
Eenmaal thuis ben ik plat op de bank gaan liggen en gelukkig ging het al snel beter.
Ik baalde er flink van en begreep het ook niet echt, ik kon best aardig lopen dus waarom nu zo’n last dan? Ik besloot het aan de fysiotherapeute te vragen. Wat blijkt……winkelen, dus slenteren, is heel wat anders dan het lopen wat je doet met het wandelen. Slenteren is dus eigenlijk funest voor je rug. Oke weer wat geleerd, het winkelen dus maar uitstellen tot ik volledig ben hersteld. Scheelt ook nog eens geld hahaha. Gelukkig konden de kerst inkopen/cadeautjes ook online besteld worden dus ook kerst is gered.
Drie maanden na de operatie staat er een afspraak gepland met de chirurg. Dan wordt er weer een röntgenfoto gemaakt van mijn rug om te kijken of ik mij goed aan de afspraken heb gehouden zodat er hopelijk genoeg bot groei is te zien. Ook krijg ik dan hopelijk groen licht om weer te gaan werken. Dit zal dan volgens een opbouwschema gaan, want van niets naar 8 uur werken per dag is niet verstandig en waarschijnlijk ook niet haalbaar. Er staat niet voor niets een herstel periode van 9 maanden tot een jaar voor, dus verwacht niet dat je met 3 maanden al weer volledig aan het werk bent.