Zoeken naar diverse Categorieën
Kerkuilen
Zaterdag 20 mei 2023 was dan de dag aangebroken dat ik wat kerkuilen mocht fotograferen. De wekker hoefde niet zo vroeg want ik had pas om 12.00 uur afgesproken om daar te zijn. Nou was het wel ruim een uurtje rijden maar de wekker hoefde in ieder geval niet om 06.00 uur, dat scheelde weer. Vol goede moed begon ik dus aan de trip, kaartjes leeg, accu’s vol…hoppa daar ga ik dan. Het weer was goed, droog en een lekker zonnetje. Op naar Diessen, want hier zit dus een valkenier die het mogelijk maakt voor fotografen om deze bijzondere uilen te fotograferen. Onderweg was het lekker rustig op de weg dus ik kon lekker doorrijden.
Aangekomen op de locatie stonden daar nog wat fotografen te wachten tot de poort open ging en wij naar binnen mochten. Een groepje van 8 fotografen is heel goed te doen en lopen we elkaar ook niet in de weg. Eenmaal binnen stond daar al gelijk een boomstronk waar dus 3 jonge kerkuilen op ons zaten te wachten, wat een schatjes zeg. Drie witte donzige pakketjes op een boomstronk, snel de camera uitpakken. Al snel kwam moeders erbij, want ja niemand laat zijn kinderen alleen natuurlijk toch?
Uilskuikens
Persoonlijk vind ik de jonge uilskuikens wel grappig, maar de schoonheidsprijs gaan ze naar mijn idee niet winnen hahaha. Niet dat dit uitmaakt natuurlijk want het trekt gelukkig snel bij tot een mooie trotse kerkuil. De oudste uilskuiken hier was ongeveer 5 weken oud en probeerde de wereld al op zijn manier te ontdekken. De jongste was een stuk jonger en zat dan ook nog veel meer in de dons, echt helemaal zelfstandig stabiel zitten was er niet altijd bij.
Kerkuilen vallen onder de roofvogels, ze zijn ongeveer 35 a 40cm groot en hebben een plat gezichtje wat een beetje een hartvorm heeft. Het gezicht is ook lichter van kleur dan de rest van het lichaam. Dit is soms wat lastig met fotograferen aangezien je snel de kans loopt op overbelichting, dan is de kop helemaal uitgebeten qua licht.
Valkenier
Carel, de valkenier, legde uit dat de vader uil de muis ving, deze dan bracht naar moeders en vervolgens zou moeders de muis dan geven aan 1 van de uilskuikens. Dit ging niet altijd helemaal vlekkeloos en dat liet het vrouwtje dan ook wel merken. De overdracht van de muis gaat wel heel snel en een aantal keer stond ik natuurlijk ook net weer verkeerd opgesteld….. Maar goed, uiteindelijk is het mij toch gelukt om de overdracht op de foto te krijgen.
Ik zal er verder niet een lang en saai verhaal van maken, maar gewoon enkele foto’s hieronder plaatsen. Geniet van de foto’s, en wil je een reactie achterlaten is dat alleen maar leuk.
Tot slot mochten we nog even wat familie foto’s van dit lieve jonge gezinnetje maken. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien het best een heel gedoe is om dat stel op de juiste manier te positioneren. Als je denkt ja nu is het oke, dan bedenkt 1 van de uilskuikens weer wat anders. Achja zo blijft het een uitdaging moet je maar denken. In ieder geval lekker bezig geweest, wat weer leuke foto’s op heeft geleverd.
Tot Slot
Tot slot dan maar een foto die ik zelf echt zo grappig vind als afsluiter van dit blog. Moeders geeft een knipoog, het is goed zo. En dat is het ook. Met een vol kaartje foto’s keer in weer huiswaarts. Wat een geweldig leuke ervaring was dit zeg,super leuk om mee te mogen maken.
Leuk als je hieronder een berichtje achterlaat wat je van dit avontuur vond. Wie weet weer tot een volgende keer.
