Dierenarts
Cooper en Spencer
Ik heb altijd gezegd als ik voor nieuwe katten ga dan wil ik er 2 uit 1 nestje, welke combi dat was maakte mij niet uit. Broertje-broertje, broertje -zusje, zusje-zusje, alles was goed.
In januari 2021 was het dan zover, twee prachtige Maine Coon kittens kwamen bij ons wonen en kregen de namen Cooper en Spencer.
Zoeken naar diverse Categorieën
Woensdag 21 januari 2021, een eerste afspraak bij de dierenarts. Niet omdat ze wat mankeerde hoor, gelukkig niet, nee een gewone Check-up. Ik had mij natuurlijk weer eens gek lopen maken nadat iemand had gezegd dat ze te jong waren en erg weinig wogen. Als dat zaadje dan in mijn hoofd gaat zitten dan wordt het binnen no-time een grote boom….dus afspraak gemaakt bij de dierenarts voor mijn gemoedstoestand.
Eten, drinken, poepen en plassen….het gaat allemaal perfect gelukkig, maar het is natuurlijk nooit verkeerd om even naar je eigen dierenarts te gaan als je nieuwe kittens hebt. De dierenarts kan dan ook gelijk even kennis maken met Cooper en Spencer. Dat is sowieso fijner dan dat ze pas over een half jaar komen voor de castratie of over een jaar voor hun eerste enting. Alle vaccinaties hadden ze natuurlijk al bij de fokker gehad, dus het was echt even puur kennis maken en nakijken.
Cooper was als eerste aan de beurt, en hij vond het niet echt leuk. Eerst even op de weegschaal, die gaf 1.7 kilo aan. Heel mooi 150 gram aangekomen in nog geen week. Maar dat vasthouden door de assistente en dan zo’n man die met 1 of ander ding in zijn oren kijkt nee dat vind ie niks. Er moest nog even een foto gemaakt worden voor het dossier, nou Cooper was er klaar mee en vond het wel welletjes. Poseren voor de foto ?? No way……hij was dan ook blij dat hij weer in de mand werd terug gezet.
Toen was Spencer aan de beurt, de assistente was al voorbereid, aangezien Cooper een hoop weerstand bood. Spencer daarentegen vond het allemaal wel prima. Hij liet zich keurig wegen en nakijken op de grote behandeltafel. De foto maken voor het dossier bij de dierenarts ging ook vlotjes en ook Spencer werd goed gekeurd door de dierenarts. Ook Spencer woog 1.7 kilo.
De dierenarts vond ze er goed uitzien, ze mochten wel wat meer aankomen maar waren zeker niet te licht voor hun leeftijd. Na afloop kregen we nog 4 sleutelhangers mee met de foto’s die waren gemaakt van de mannen.
We hebben nog heel even over een eventuele verzekering gesproken voor Cooper en Spencer, maar eigenlijk gaf de dierenarts aan dat je net zo goed zelf een potje kon maken aangezien je, zeker het eerste jaar, geen grote onkosten hoeft te verwachten maar je dan wel elke maand hiervoor betaald bij een verzekering.
Dus ja wat ga ik nou doen…..een verzekering afsluiten van rond de 20 euro per kat of zet ik 30/40 euro per maand opzij?
Hmm het is nog even een dingetje, als we het doen dan moet het wel nu ze nog jong zijn want oudere katten nemen sommige verzekeraars niet aan.
Opnieuw is er een zaadje in mijn hoofd geplant, even goed uitzoeken voor het een grote boom gaat worden dus.