Roodpootvalk

dieren / 22 september 2022 9 februari 2023

Roodpootvalk

Zoeken naar diverse Categorieën

Roodpootvalk

Vorige week dinsdag was het een mooie dag. Het zonnetje kwam in de ochtend lekker door dus het beloofde een mooi dag te worden. Iets anders dan wat de voorspellingen waren want die hadden voorspeld dat het de hele dag zou gaan regenen.

Het mooie weer was dus eigenlijk een mooi kadootje van moeder natuur. Kadootjes moet je uitpakken dus ik besloot die dag om ook maar eens een kijkje te gaan nemen bij de Roodpootvalk.

Deze leukerd was al een paar dagen gezien en nog niet eens zover bij mij vandaan ook. De spullen waren zo gepakt, vol goede moed vertrok ik op weg naar de Roodpootvalk. Er waren al veel foto’s van de roodpootvalk gepost op Facebook, de 1 nog in een leukere pose dan de ander. Er waren zelfs foto’s geplaatst dat deze valk een muisje had gevangen en dat voor de neus van de vele fotografen op zat te peuzelen. Als dat mij nou ook eens gegund zou zijn he, dat zou echt heel leuk zijn.

Hmmm oke nou dat beloofd wat, zal je zien…lukt het mij natuurlijk weer niet om deze roodpootvalk te fotograferen.

Ik begon aan de wandeling ernaartoe, en ik kwam steeds meer mensen/fotografen tegen die op de terugweg waren naar de auto. Allen wisten te vertellen dat de valk zich nu al ruim anderhalf uur niet meer had laten zien. Oh oh dat beloofd echt niet veel goeds, eigenwijs als ik ben wandelde ik stug door, in de hoop dat hij toch weer terug kwam.

Aangekomen op de parkeerplaats, welke overigens helemaal niet druk was wat ik wel had verwacht maargoed, stond er net een man zijn spullen op te ruimen.

Ik begon een gesprekje en vroeg hem of hij de beroemde roodpootvalk had gezien vandaag. Nou dat had hij wel en hij had er ook mooie foto’s van kunnen maken maar hij was na een half uurtje of zo weggevlogen. De beste man had een uur staan wachten maar het schatje kwam niet meer terug, vertelde de vriendelijke meneer op de parkeerplaats.

Na een kwartiertje aan de wandel te zijn geweest zag ik een klein groepje fotografen staan bij een aantal paaltjes. Oke hier zou het dan dus moeten zijn. Gelukkig was ik dus niet de enige. Op mijn gemak zette ik mijn statief op en plaatste hierop mijn camera. En wat denk je…….ik had geluk. Na ongeveer een half uurtje kwam de roodpootvalk ineens stilletjes laag over de grond aangevlogen en ging vlak voor onze neus op de paaltjes zitten.

Adrenaline stroomde rijkelijk door mijn lijf en alle camera’s klikten er vrolijk op los. Alle veren werden gepoetst en er werd ook nog tot 2x toe een braakbal opgegeven. Wat geweldig om mee te mogen maken zeg. Na een half uurtje was hij het weer zat en vloog weer de weilanden in. Met zo’n kleine 600 foto’s vond ik het eigenlijk wel welletjes geweest, en ging ik weer op pad naar mijn auto.

Ik heb genoten van het kadootje van moeder natuur. Een uur later begon het vreselijk te regenen en kregen de weervoorspellers toch nog gelijk, het werd een natte middag. Voor mij niet erg, ik had waar ik voor was gegaan.

Sunrise-Gouderak

natuur / 11 juni 2022 9 februari 2023

Sunrise-Gouderak

Zoeken naar diverse Categorieën

Sunrise in Gouderak

03.15 uur, ik wordt wakker van de wekker. Mijn hemel….wie zet er nou zijn wekker om 03.15 uur zeg, dat is midden in de nacht. Nouja ik dus, ik heb bewust mijn wekker gezet, want er staat een afspraak om 04.30 uur gepland om een Sunrise te gaan fotograferen.

Vroeg op staan is niet echt mijn ding, en midden in de nacht al helemaal niet, maar ik moet zeggen…..ik sta redelijk snel naast mijn bed. Mijn spullen had ik de avond ervoor al klaar gelegd dus het was puur een kwestie van aankleden, ontbijten, spullen pakken en gaan.

Doordat het zo mistig was en wat bewolkt, lukte het de zon niet om al zo vroeg fel tevoorschijn te komen. Het geeft dan wel weer een wat apart effect aan de foto’s, dat dan weer wel.

Ondanks dat het erg vroeg was vanmorgen heb ik er geen moment spijt van gehad. Wat is de natuur toch eigenlijk mooi, zeker zo ’s morgens vroeg als ze wakker wordt en een nieuwe dag begint.

Helemaal volgens schema zit ik om 04.00 uur in de auto. Onderweg was het echt bizar, los van het feit er bijna niemand op de weg was, duhuh logisch want wie gaat op dit tijdstip nou de weg op, er was heel veel mist onderweg. Oke dat beloofd wat.

De rit ging naar Gouderak, en op 1 van de vele polderweggetjes stopte we. Dit was the place to be. En dat was het dan ook echt, de koeien in het gras….hier en daar een leuk houten hek….een watertje en niet te vergeten….de grondmist.

Grondeekhoorns

dieren / 3 juni 2022 9 februari 2023

Grondeekhoorns

Zoeken naar diverse Categorieën

Grondeekhoorns

Ik had al veel foto s voorbij zien komen van deze grondeekhoorntjes, echter was ik zelf nog nooit in de gelegenheid geweest om deze te fotograferen. Vandaag was dan eindelijk de dag waarop dit wel zou gaan gebeuren…..tenminste dat wil zeggen, het plan was er.

De weg ernaartoe gaf al wat problemen, want juist op die dag was er schijnbaar een erg belangrijke hockeywedstrijd in Tilburg. In Tilburg ja, de Siberische grondeekhoorns zijn te vinden in het wandelbos van Tilburg. Aangezien de plek al heel bekend is kan ik dit rustig vermelden in dit blog.

Aangekomen op de plek waar ze zouden zijn, en ze dus vaker gezien waren, was het stil. Niet alleen stil omdat er geen mensen waren, maar ook was er totaal geen grondeekhoorn te zien. Ietwat verbaasd en wat teleurgesteld kwamen we weer op het wandelpad, dan maar richting huis, het is niet anders….soms zit het mee soms zit het tegen nietwaar…..

Afijn na een wat overbodige omweg, door een overvolle parkeerplaats en een wegomleiding, door die beruchte hockeywedstrijd kwamen we toch nog op de plaats van bestemming.
Klein stukje lopen en we waren midden in het bos, op zich echt een leuk bos. Het was zondag en prachtig weer dus er waren best wat families op pad.

Totdat……..jaja ze bestaan nog……er een dame aankwam en ons vriendelijk groette, “goedemiddag….zijn jullie op zoek naar de grondeekhoorns ? “eh ja dat klopt…. maar ze zitten er niet meer? Oh jawel hoor, maar niet hier….kom ik loop wel even mee naar de juiste plek.”

En ja hoor, aangekomen op de plek zagen we al snel de eerste grondeekhoorn wegschieten. Wat zijn ze klein!!!! Ik weet niet wat ik qua grootte had verwacht, maar zeker niet dit formaatje. Er lag een grote boomstam wat mooi dienst kon doen als bankje voor ons. Dus snel onze spullen uitpakken en afwachten.

Nou ik kan je vertellen de grondeekhoorns hadden er zin in. De 1 na de ander kwam tevoorschijn en mijn camera ratelde maar door. Geweldig om te zien dat ze ook totaal eigenlijk niet schuw voor mensen zijn. Dit komt waarschijnlijk omdat ze er al heel lang zitten en ook door verschillende mensen gevoerd worden. Het gaat mij te ver om te zeggen dat ze tam zijn, want dat zijn ze echt niet, maar bang uitgevallen zijn ze ook weer niet.

Als kadootje kwam ook nog eens de rode eekhoorn een bezoekje brengen. Deze is een stuk schuwer en is hierdoor wat moeilijker te fotograferen.

Zo plots als hij er was, zo snel was de rode eekhoorn ook weer verdwenen. Hij schoot de hoge bomen in alwaar hij lange tijd vanaf een tak naar beneden zat te gluren. Helaas voor ons kwam hij niet meer beneden om zich te laten bewonderen en op de foto te laten zetten, maar ja toch super leuk dat hij/zij zich even liet zien. Dit laatste gebeurt niet zo vaak heb ik mij laten vertellen.

Ik heb in ieder geval genoten van de Siberische grondeekhoorns. Leuk als je na het lezen van dit blogje een reactie achterlaat.