operatie-rug

De Anesthesist

spondylodese /

Spondylodese

mijn ervaringen

Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.


Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?

Zoeken naar diverse Categorieën

de Anesthesist

Nadat 3 maal het gesprek met de anesthesist is uitgesteld, is het vandaag dan toch eindelijk zover. Om 09.55 uur gaat de telefoon, de afspraak is telefonisch en dat is wel zo handig nu in deze corona tijd. Er worden vragen gesteld of ik allergisch ben en al eerdere operaties heb ondergaan. Ook de vragenlijst die ik van tevoren heb moeten invullen wordt erbij gepakt. Ik kreeg een compliment dat ik bijna al 1 jaar lang gestopt ben met roken…yeahhhh daar ben ik ook super trots op, en ik vond het leuk dat Klaas Vaak het even ter sprake bracht.

Er werd nog even naar mijn lengte en gewicht gevraagd, oeps….gelukkig werd daar verder geen commentaar op gegeven. Dan volgt de uitleg over de anesthesie.
De operatie gebeurd onder volledige narcose. Gelukkig maar want het lijkt mij vreselijk naar om alles te horen tijdens de operatie brrrrr.

narcose, anesthesist

Voordat ik op de operatie kamer kom is er een infuus ingebracht en wordt er een bloeddruk band aangelegd alsmede allerlei draden geplakt welke aangesloten worden om mijn hartslag in de gaten te houden tijdens de operatie. Ik herinner mij nog dat dat infuusprikken altijd zo pijnlijk is in je hand, maarja het werkt wel en dat is het belangrijkste.

Ik lig op mijn rug wanneer ik de verdoving krijg toegediend. Als ik eenmaal in dromenland ben dan wordt er een slang in mijn keel gebracht om mij te ondersteunen bij het ademen, tevens wordt er een katheter ingebracht. Ik ben echt zo blij dat ik dat allemaal niet bewust meemaak. Met mijn werk als verzorgende zet ik zo nu en dan een katheter bij bewoners die dit nodig hebben, en dat vind ik al een dingetje…dus ja … nee niet fijn…. Hopelijk is hij er ook gelijk uit na de operatie, maar dat kon de beste man mij niet garanderen.

Als de tube en de katheter zijn ingebracht wordt ik op mijn buik gedraaid en in de juiste positie gemanoeuvreerd. Een niet geheel vrouw vriendelijke positie maarja, ook daar maak ik gelukkig niets van mee…..lang leve de narcose.

In totaal gaat de operatie ongeveer 2.5 uur duren, daarna wordt ik naar de uitslaapkamer gebracht en zal dochterlief gebeld worden. Als ik goed wakker ben mag ik naar de zaal. Volgens protocol staat er dat je na de operatie zo’n 3 nachten in het ziekenhuis moet blijven, maar ik heb al verhalen gehoord dat ze na 2 nachtjes al naar huis mochten….we gaan het zien.

anesthesist, verdoving, narcose

Dan komt de belangrijkste vraag…..wanneer gaat het gebeuren ? Een vraag die ik eigenlijk al aan het begin van het gesprek wilde stellen maar ik kon mij nog inhouden. Helaas kon de anesthesist deze vraag niet beantwoorden, hij vertelde mij dat hij degene was die nu groen licht gaf voor de operatie, maar dat de datum werd bepaald door het opname bureau. Oke top, ’s middags maar even bellen dan….ik ben echt zo nieuwsgierig hoelang het nog gaat duren.

Rond 12.00uur kon ik mij niet meer beheersen en belde ik bureau opname met DE vraag der vragen. Even wordt het stil aan de andere kant van de lijn en wordt ik vriendelijk in de wacht gezet. Ohjee het zal toch niet dat ik nog geen datum te horen krijg he?
Maar dan komt de vriendelijke dame terug aan de telefoon en verteld mij dat de datum 11 oktober gaat worden. Deze datum is wel onder voorbehoud, want komt er een spoed tussendoor of zijn er niet genoeg bedden beschikbaar dan wordt de afspraak verplaatst.

Wow oke, 11 oktober, jeetje dat is al over 2 weken! Ik ben super blij, en dat klinkt natuurlijk best gek want het is best wel een zware operatie, maar vandaar uit kan het alleen maar beter gaan en kan de revalidatie beginnen, en daar heb ik echt super veel zin in. Op naar een pijnvrij leven. Nu maar hopen dat 11 oktober inderdaad blijft staan en er geen gekke dingen tussen gaan komen.

De Anesthesist Meer lezen »

Diagnose: Spondylodese

spondylodese /

Spondylodese

mijn ervaringen

Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.


Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?

Zoeken naar diverse Categorieën

diagnose; Spondylodese

Er is een diagnose, Spondylodese. Moeilijk woord, maar eindelijk heeft het een naam.
We zitten in augustus 2021 en op dit moment is de pijn erger als voorheen, wat begon als een kloppende pulserende pijnlijke kuit is nu alsof er iemand met een scherp mes in mijn kuit zit te steken, keer op keer op keer.

– Lang staan lukt niet dan sta ik te wiebelen van het ene been op het andere been, en gaat de heup protesteren.
– Lang zitten met het been naar beneden gaat niet, want dan weet ik van gekkigheid niet waar ik mijn been neer moet zetten om alles een beetje te ontlasten.
– Lopen lukt voor 50 a 100 meter, hierna strompel ik maar een beetje vooruit.
– Traplopen gaat niet, ik moet mij letterlijk aan de leuning omhoog trekken, naar beneden lukt vooralsnog goed.
– De huid aan mijn pijnlijke kuit voelt heel ver weg, echt een beetje doof gevoel.

Gelukkig gaat fietsen wel wat beter, oké geen tochten van 30 km maar gewoon een klein stukje op de e-bike is te doen. Op de bank met mijn been languit, is ook nog goed te doen, al hou ik dit ook niet al te lang vol want dan gaat mijn bil en heup weer lastig doen. Slapen gaat prima, al duurt het enige tijd eer ik een lekkere pijnvrije houding heb gevonden.

09 augustus 2021 zit ik weer samen met mijn dochter bij Dr. Overdeveste in het Haga Ziekenhuis. Twee horen sowieso meer dan 1 en ik vergeet natuurlijk altijd weer de helft van wat er gezegd wordt. Aangezien dochterlief verpleegkundige is weet zij net even wat andere vragen te stellen dan ik. De neurochirurg lijkt niet echt verrast te zijn wanneer ik vertel dat ook deze keer de neurolyse niet heeft gewerkt. De foto’s worden erbij gepakt en het hoge woord komt eruit.

Hij ziet namelijk duidelijk op de foto de verzakking van de ruggenwervels onderin als ik sta. Daardoor krijgt de zenuw minder ruimte, komt een soort van beklemd te zitten en dit veroorzaakt dus de pijn in mijn kuit, en inmiddels ook mijn bil en heup. De enige optie is nu dan toch eigenlijk wel de operatie, om hierbij de onderste ruggenwervels, de L4 en de L5, vast te zetten. Met een duur woord heet dit dus een Spondylodese. Eindelijk heeft het eeen naam of moet ik zeggen eindelijk is er een diagnose vastgesteld.

100% garantie kunnen ze nooit geven, en aan elke operatie zit wel een risico, maar 1 ding is wel heel duidelijk en daar zijn we het met zijn drieën over eens…..zoals het nu is gaat gewoon niet meer, ik wil mijn leven terug.
De beslissing is genomen en ik kom op een wachtlijst te staan. Deze is zo’n 2 a 3 maanden.

spondylodese, diagnose

Dezelfde dag nog in de middag wordt ik al gebeld voor een afspraak bij de Anesthesist, deze staat gepland op 23 september 2021.
Ik heb het met deze dame aan de telefoon nog even over de wachtlijst en laat mij op de lijst zetten dat wanneer er iemand uitvalt ik gebeld kan worden.

Later op de middag staat de officiële diagnose in mijnHaga.nl :
-instabiele, degeneratieve spondylolisthesis (plif) L4-L5, verplaatsing ruim 8 mm.

Het wachten is nu op de dag waarop ik gebeld wordt met een datum waarop dit alles gaat plaatsvinden. Ergens wil ik dat het zo snel mogelijk is, dan kan de revalidatie beginnen, vandaar uit alleen maar beter. Maar aan de andere kant vind ik het reuze spannend en zie ik er vreselijk tegen op.
Vooral die onzekerheid maakt mij gek, zou het helpen of doe ik het voor niks straks….
ben ik straks pijnvrij of heb ik alleen maar meer pijn….
kan ik mijn werk blijven doen en mijn hobby s nog gewoon uitvoeren ????

We gaan het zien….ik kan niet anders dan afwachten. Mensen die mij een beetje kennen weten dat dit echt niet 1 van mijn sterkste punten is, maargoed het is zoals het is. Mijn idee is om via dit blog iedereen een beetje op de hoogte te houden hoe het gaat. Ik hoop dat het een positief verhaal wordt, want zoals al eerder gezegd, de negatieve verhalen zijn volop te vinden.

Diagnose: Spondylodese Meer lezen »

Neurolyse, tweede keer

spondylodese /

Spondylodese

mijn ervaringen

Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.


Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?

Zoeken naar diverse Categorieën

Neurolyse nummer 2

De tweede neurolyse, ter hoogte van de L4, staat gepland op 07 juni 2021. Aangezien ik nu weet wat er gaat gebeuren ga ik er ietwat meer ontspannen in dan de vorige keer. Afijn om 08.30 uur wordt de prik gezet, hmmm deze keer is het wel een stuk minder pijnlijk als de vorige keer, oké dat is mooi meegenomen. Om 08.40 uur stap ik weer over van de operatie tafel naar het ziekenhuis bed. Op de terugweg naar de afdeling voel ik mijn been al tintelen…..hmmm dat is apart dat had ik de eerste keer niet.

Het tintelende gevoel werd erger tot ik op een gegeven moment mijn hele been niet meer voel. Dat is echt een rare gewaarwording ….je tenen kunnen bewegen, je been op willen tillen maar deze gewoon met 2 handen op moeten tillen. Doordat ik ook deze keer natuurlijk weer veel moest drinken volgt het logische gevolg dat ik ook moet plassen natuurlijk….deze keer is het netjes nadat de 3 uur verstreken zijn.

ruggenwervels, spondylodese

Samen met de verpleegkundige doe ik een poging om te gaan staan, ik wil een stap zetten maar ik zak giga door mijn been heen, ik voel mijn hele been niet….help…. Samen met een andere verpleegkundige wordt ik geholpen en kan zo gelukkig toch plassen. Hup snel terug mijn bed in dus en wachten tot mijn gevoel terug komt in mijn been. Dit tafereel herhaalt zich nog een aantal keer, het gevoel in mijn been laat mij erg in de steek. Oh jee, het zal toch niet dat ik nu verlamd ben he….maar de verpleegkundige stelt mij gerust, dit komt vaker voor, en komt altijd weer goed.

Het is inmiddels 19.00 uur geworden en de verpleegkundige van de avonddienst komt naar mij toe, ze wil een bed gaan reserveren voor mij aangezien de dagbehandeling maar tot 20.00 uur open is en zij naar huis gaan. Ik zit echt niet te wachten op een overnachting in het ziekenhuis, het gevoel is redelijk aan het terug komen, maar is nog niet volledig. Ik kan zelfstandig in en uit een rolstoel om naar toilet te gaan. Na enig overleg mag ik toch om 19.30 uur naar huis…..

De weg van het ziekenhuis naar de auto was een makkie, want ja dan zit je in een rolstoel en hoef je alleen maar over te stappen. Thuis heb ik geen rolstoel en moet ik nog met de lift omhoog en over de galerij heen. Hahaha dit was echt een uitdaging, maar het is gelukt en om 22.30 uur was mijn gevoel in mijn been volledig terug. Wat een geluk. Door dit alles heb ik wel goede hoop, want ja dit had ik de eerste keer niet en die heeft ook niets gedaan dus ga ik er vanuit dat het deze keer echt is gelukt en ik pijn vrij ben.

De volgende dag inderdaad volledig pijnvrij, wat een heerlijk gevoel zeg, ik lijk op lucht te lopen….heerlijk…..De dag daarna gaat ook prima en heb ik heerlijk mijn uurtjes gewerkt, iedereen blij. Als het zo blijft gaan dan werk ik met ingang van half juli/begin augustus misschien wel weer mijn eigen rooster en is de ellende voorbij.

Helaas…..te vroeg gejuicht. Een week later is de pijn weer helemaal terug. Ik ga nog door met de Dry Needling, maar ook dit lijkt maar een tijdelijke oplossing te zijn en in overleg met de fysiotherapeute staken we de behandelingen. Ik ben nu inmiddels zover dat ze bij wijze van spreken mijn been mogen afhakken en er een prothese op mogen zetten, want dan ben ik in ieder geval van deze pijn af. Ik ben het zo zat……………..

Tuurlijk wil ik dit niet echt, en vind ik het vreselijk voor de mensen die een been moeten missen, dus mag dit ook eigenlijk helemaal niet zeggen, maar ik ben er zooooo klaar mee.

Neurolyse, tweede keer Meer lezen »

Neurolyse, eerste keer

spondylodese /

Spondylodese

mijn ervaringen

Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.


Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?

Zoeken naar diverse Categorieën

Neurolyse, eerste keer

Maandag 15 maart 2021, om 06.45 uur vertrekken we naar het Haga ziekenhuis voor een Neurolyse aan de L5. Ik moet er om 07.30 uur zijn en wordt dan als het goed is gelijk geholpen.
Volgens de berichten moet ik 3 uur in bed blijven en mag ik er dan uit om even de benen te strekken of om te plassen. Uiteraard mag dit laatste alleen onder begeleiding van een verpleegkundige. Als het plassen is gelukt dan mag je naar huis.

Ik zit alleen op een kamer, door de Covid19 toestanden is het druk, maar dat geeft niet ik heb goede hoop. Straks als de neurolyse achter de rug is ben ik pijn vrij. Dat laatste heb ik mijzelf wijsgemaakt want die garantie geven ze helaas niet, maar……ik ben vol goede hoop.

Om 09.00 uur wordt ik opgehaald, niks geen operatie hemdje aan, nee gelukkig gewoon in makkelijk zittende, eigen kleding. Ergens was ik best een tikkie nerveus, en dat lange wachten heeft er geen goed aan gedaan, dus inmiddels ben ik stik nerveus voor wat er te gebeuren staat. In een ziekenhuis bed wordt ik van de 9e verdieping naar de 2e verdieping gebracht, naar een soort van operatie/behandelkamer. Daar moet ik overstappen van het ziekenhuis bed naar een operatie tafel en mag op mijn buik gaan liggen. Dat is best een uitdaging want die tafels zijn eigenlijk best smal en tikkie wiebelig.

De rug wordt ontsmet en de neurochirurg komt mij vertellen wat ze gaat doen. De gegevens worden nog even gecheckt, ben ik echt wel degene die op haar lijstje staat…? Gelukkig klopt alles en het gaat beginnen. Vol verwachting lig in op mijn buik met een half ontblote rug. Oke, nou daar komt ie hoor, zegt de neurochirurg…..mijn god, naar mijn idee heeft ze een mega spuit in haar handen…..ik draai mij om en probeer te ontspannen…..

neurolyse, wortelblokkade

Ah oké, nee dit is gewoon een prikje als een vaccinatie, dit is best te doen denk ik bij mijzelf. Ja jammer joh, dat was alleen het begin.
Met de naald in mijn rug wordt er gezocht naar de juiste zenuw om vervolgens de vloeistof te injecteren. 

Au…..shit, dit is echt niet leuk, is geen lekker gevoel zeg. Mijn bovenbenen worden erg zwaar en ik heb het gevoel alsof er een klein olifantje op mijn onderrug zit. Ik hou mij groot, gaat het mevrouw?…..eh ja hoor….. Bijna klaar hoor…..eh, oké…..
Net als ik wil zeggen dat ik er eigenlijk wel klaar mee ben en de pijn niet meer leuk is zegt de dame met spuit, nou het is klaar hoor, het is gelukt. Ik zie u over 6 weken bij de controle afspraak.”

Pfieuw gelukkig zeg het is voorbij. Naar mijn idee zit de spuit er nog in maar er wordt mij gegarandeerd dat deze er echt uit is en ik mag overstappen naar het ziekenhuis bed. Ik weet er nog een dank u wel eruit te persen op mijn meest vriendelijkste manier, nee wij worden geen vriendinnen.

Eenmaal op de afdeling wordt er gezegd dat ik goed moet drinken om die troep af te voeren uit mijn lichaam. Er wordt een kan met water neergezet met een glas ernaast, Nog een kopje thee mevrouw? Welja kom maar door hoor. Trouw als ik ben drink ik mijn glaasjes water …. Maarja wat er in gaat, moet er natuurlijk ook weer uit dus ik moet echt vreselijk plassen.
Shit het is pas 2 uur later en ik mag mijn bed niet uit. Ik moet echter zo nodig dat ik besluit te bellen. Mijn benen voelen prima, niks geen verlammings gevoel, helemaal niet gehad ook trouwens. Onder begeleiding wordt ik naar het toilet geholpen, dat lucht op hahaha

Aangezien het lopen zo goed ging wordt er besloten dat ik lekker naar huis mag. Je mag alleen niet zelf autorijden, dus bel ik iemand die mij op kan komen halen en rijden we een klein half uurtje later naar huis. De pijn in mijn kuit is nog aanwezig, maar dat heeft zijn tijd nodig werd er gezegd, ik ben natuurlijk weer veel te ongeduldig.

Weken gaan voorbij en ik merk nog steeds geen verbetering. Na 6 weken zit ik op controle afspraak bij de neurochirurg. Deze keer is het dr. Overdeveste. Ik doe mijn verhaal en vertel dat het niets gedaan heeft. Wederom wordt er een operatie geopperd maar hij wil het uiteindelijk toch nog een keer proberen om een andere plek aan te prikken, ter hoogte van de L4 deze keer.

Prima laten we het nogmaals proberen, waarom niet….ik was inmiddels ook bij een andere fysio begonnen met Dry Needling dus deze prik kan er ook nog wel bij.

Inmiddels ben ik ook weer voor een paar uur op therapeutische basis aan het werk. De ene dag gaat dit beter dan de andere dag, want lopen en staan gaat gewoon nog steeds niet geweldig. Ik heb het idee dat er toch wel iets van een verbetering inzit en geeft dat te danken aan de Dry Needling sessies. Of het echt helpt of niet…..ik weet het niet, ik had er veel goede dingen van gehoord en ik ben de pijn inmiddels goed zat dus ik pak alles aan om maar van de pijn af te komen.

Op naar de volgende afspraak voor Neurolyse nummer 2.

Neurolyse, eerste keer Meer lezen »

de Onderzoeken

spondylodese /

Spondylodese

mijn ervaringen

Al vanaf juli 2020 loop ik al te tobben met een rare pijn in mijn kuit. Na een jaar lang fysiotherapie en vele onderzoeken verder, komt er in augustus 2021 dan eindelijk een diagnose. Instabiliteit van de ruggenwervels L4 en L5. Dit is te verhelpen met een Spondylodese, een operatie waarmee de onderste ruggenwervels worden vastgezet. Door deze instabiliteit is er een zenuw klem komen te zitten, dit zorgt dus voor mijn pijnlijke kuit, ook wel uitstralingspijn genoemd.


Toen ik eindelijk wist wat het was, begon ook de zoektocht op internet. Als een malle was ik de hele dag, bijna elke dag, aan het zoeken naar meer informatie en met name naar ervaringen van anderen die deze operatie ook hebben ondergaan. Tijdens mijn zoektocht kwam ik veelal negatieve ervaringen tegen en maar een enkele positieve ervaring.
Met dit blog wil ik je graag meenemen in mijn verhaal, hoe is het begonnen, wat is het verloop en hoe eindigt dit?

Zoeken naar diverse Categorieën

de Onderzoeken

Al heb ik dan lang moeten wachten op mijn afspraak bij de orthopeed ik voelde mij wel gehoord.
Eindelijk had ik het gevoel dat er echt serieus naar mijn klachten werd geluisterd en ik was ervan overtuigd dat er een oplossing zou komen.

Aangezien mijn ervaring met het Vlietland, nu Franciscus ziekenhuis, in Schiedam niet echt om over naar huis te schrijven was, heb ik er bewust voor gekozen om naar het Orthopedisch Centrum in Zoetermeer te gaan. Ik trof daar dr. v.d. Lugt. Er werden verschillende röntgen foto’s gemaakt.
Doordat het Orthopedisch Centrum niet zo heel erg groot is als een ziekenhuis werden de foto’s die waren gemaakt ook direct besproken. Zo kwam het voor dat ik meerdere malen nog even terug moest voor een foto waar ik voorover moest bukken, of achterover moest hellen voor de foto.
Tot slot werd er een afspraak ingepland voor een MRI in het LangeLand Ziekenhuis te Zoetermeer.

mri, onderzoeken, rontgen-foto's, spondylodese

De uitslag van de MRI werd een week later telefonisch besproken, eigenlijk kwam het erop neer dat de orthopeed mij hierin niet goed kon helpen en werd ik doorgestuurd naar een neuroloog. Dit onder andere omdat de orthopeed al dacht aan zenuwpijn en wellicht dat een zenuw blokkade mij hierin kon helpen. Hierin is de orthopeed niet toe bevoegd dus vandaar de doorverwijzing naar de neuroloog.

Op 05 februari 2021 een afspraak bij de neuroloog. Wel grappig want je krijgt dan een heel onderzoek dat je met je pink je neus aan moet wijzen, er wordt met een hamertje op je knie getikt, ik moest zelfs op 1 been gaan staan met mijn ogen dicht en mijn handen vooruit….nouja dat soortdingen dus.
Aan het einde van de rit kreeg ik een voldoende voor mijn opdrachtjes …. Yeahhhhhhhhh oké, maar wat gaan we nu doen aan de klachten? “Eh, Ja mevrouw wat wilt u eigenlijk ?” “Nou er is mij verteld dat een zenuwblokkade misschien kan helpen? ” “Ohja, ja dat kan misschien wel, maarja dat doen wij niet, dan verwijs ik u door naar de neurochirurg.”

De pijn is in de tussentijd zo ernstig geworden dat ik mij na een nachtdienst, waarna ik echt strompelend thuis kwam, op 12 februari 2021 heb ziek gemeld. Ik kan echt geen 10 meter meer lopen zonder pijn. De pijn zit in mijn kuit, maar ook in mijn heup…..het lijkt wel of de hele rechterkant niet meer meedoet.
Ik voel mij een oude vrouw van 80, zo niet nog ouder, maar ben pas 53.

Aangezien er in het LangeLand ziekenhuis geen neurochirurg zit werd ik doorverwezen naar het Haga ziekenhuis.
23 februari 2021 is er gelukkig een plekje vrij bij de neurochirurg in het Haga Ziekenhuis. De foto’s en de MRI worden erbij gepakt en zorgvuldig bekeken.
Er is nog een overleg met een andere neurochirurg maar dan komt uiteindelijk toch een plan van aanpak.

Op de foto denken ze namelijk te zien dat de wervels wat dicht tegen elkaar aan staan en het heel goed mogelijk is dat hierdoor een zenuw beklemd zit wat de pijn verklaard in mijn kuit. Dit zou kunnen komen door slijtage van de ruggenwervels. Gezien mijn leeftijd is dat heel goed mogelijk en komt het wel vaker voor.
Een operatie is mogelijk maarrrrrrrrr…….. we kunnen ook eerst een neurolyse gaan doen. Als dit werkt dan hoeft er geen operatie plaats te vinden.
Prima! laten we dat doen, ik zit niet echt op een operatie aan mijn rug  te wachten zeg …..Laten we hopen dat dit werkt.

Wat is een neurolyse:

Neurolyse is het verdoven/uitschakelen van een zenuw. Er wordt dan een verdovende en ontstekingsremmende vloeistof ingespoten.
Een neurolyse wordt ook wel zenuwblokkade genoemd. 

Het doel van de neurolyse is om de pijn te verlichten, en wordt toegepast bij mensen die pijnklachten hebben welke veroorzaakt worden door beschadiging van het zenuwweefsel.

de Onderzoeken Meer lezen »

error: Sorry op deze foto zit copyright, neem contact op als je deze foto wilt gebruiken.